KÖYÜN HIRSIZI BENDÝM

             Vakit akþama yaklaþýrken kasasý aðzýna kadar inþaat malzemesi yüklü kamyon þehirden köye taþlý yollardan yavaþ yavaþ ilerliyor, þoför Cemal elinden gelen tüm gayreti göstererek büyük bir dikkatle aracýn arýza verip yolda kalmamasýna gayret ediyordu. Direksiyonuna hakim olmaya çalýþýrken bir yandan da sýký bir muhabbete dalmýþ olan ve gelmiþten geçmiþten söz eden babasý Beyaz Selim ile yükünü taþýdýklarý Bakarkör Sabri’den de kulaðýný bir an olsun ayýrmýyordu.

             Yol uzayýp kamyon içeridekileri salladýkça Bakarkör Sabri’nin içi geçmeye baþlamýþ, Beyaz Selim’in konuþmalarý sanki bir kuyudan geliyormuþ gibi kulaðýna aksederken adamýn konuþmalarýndaki olaylar gözünde canlanmaya baþlamýþtý. Bir iki kez durumu belli etmemeye ve kendisini toparlamaya çalýþsa da bunu beceremiyordu.

             Beyaz Selim Bakarkör Sabri’nin durumunu fark mý etti yoksa onun da kamyonun sallamasýndan içi geçti bilinmez sesi soluðu kesilmeye baþladý. Az sonra Bakarkör Sabri’nin kulaklarýna sadece kamyonun motorundan gelen seslerin ninni gibi gelmesiyle hayatý gözünden film þeridi gibi akmaya baþladý.

             Fakir bir ailenin ikisi kýz üçü oðlan beþ çocuðundan birisiydi. Öyünlerinde (yemek vakti) ortaya ne konursa o kursaklarda yer ediyordu. Sanki köy halký bunlardan farklýmýydý. Herkes haline þükürcüydü, kimsenin kimseden bir farký yoktu. Köyün en zengini Hacý Ýso’lar bile var malýný yiyemez, çarþý Pazar bilmezler, sürüdeki davarlardan birisi hastalanýrsa ancak o zaman kursaklarýna et düþerdi.

             Sabri çocukluðunda içine kapanýk birisiydi, deli dolu bir huya sahip olan anasý Dýrdýr Miyase oðlunun bu durumuna oldukça içerleyip bazen isyankâr olurken kocasý Mülayim Osman “gadýn bu yapdýðýn çok ayýp, günaa giriyon” diye onu teskin etmeye çalýþýyor, ara sýra bundan dolayý da hanýmýndan azar yediði oluyordu.  Osman’a köylüleri bu kadýna katlandýðý için Mülayim lakabýný hiçte boþuna takmýþlardý. Zaten bu köy halkýnýn taktýðý lakap soyadýndan daha geçerliydi.

             Dýrdýr Miyase oðlunun bu durumunu köyde her hastalýða çare olan ‘Cilatçý Yeni Gelin’ lakaplý Narin’e götürdü. Doktorun hemþirenin olmadýðý o yýllarda kimden el aldý bilinmez Yeni Gelin Narin her derde deva oluyordu, Sabri’nin durgunluðunun gözlerindeki zamanýnda geçirdiði bir göz rahatsýzlýðýndan olduðuna karar kýldý. Kendince uyguladýðý uzun süren tedaviler gözlere az buçuk fayda verse de Sabri’nin Bakarkör lakabýný almasýnýn bir türlü önüne geçememiþti.

             Bakarkör Sabri aradan geçen yýllar içerisinde gözlerindeki rahatsýzlýklardan kurtulamasa da üzerindeki utangaçlýðý atmýþ tam anasý Dýrdýr Miyase’nin dediði birisi olmuþtu. Çok hýrslýydý, yaþama elden farklý bakýyor, kendisini emsallerinden çok üstün görmeye gayret ediyordu. Üstünlük baþkasýnda olmayanýn kendisinde olmasýyla olurdu. Fakirlik diz boyu iken özentisini nasýl yenecek, hýrslarýný nasýl maðlup edecekti. Ýstedikleri olmayan kiþiler kendini daima aþaðýlarda görür bunun ezikliðinin önüne geçmek için her türlü kötülüðün bataðýna düþmekten bir adým bile geri kalmazlardý.

             Köyde ondan yaþça büyük hýrsýzlar Bakarkör Sabri’nin bu önüne geçemediði hýrslarýnýn yüzünden bir gün kapýlarýný çalacaklarýný biliyorlardý. Hýrsýzlýkta çalýnacaklar öyle büyükten þeyler deðildi, zaten kimde ne vardý ki.  Zahireci ya da bakkalýn öldüm fiyatýna alacaðý para edecek ambardaki tohumluk ya da unluk buðday, hayvanlarýn yiyeceði bir kaç kile arpa çavdar, günü birlik arkadaþ arasý yemek için kümesteki tavuk, horoz, hindi, akþam inek sürüsü yaylýmdan evlere daðýlýrken evini þaþýran dana, koyun kuzu. Ýþin uzmanlarý ilk önceleri bu iþi hem öðretmek hem de kullanmak üzere Bakarkör Sabri’yi yanlarýnda çok tuttular.

             Yol o kadar uzak olmasa da eski günleri anmak Bakarkör Sabri’ye öyle tatlý gelmeye baþlamýþtý ki “neredeeeen nereye” diye iç geçirirken “Allah kösengiyi dibine kadar yakacak deðil ya” diye düþündü. Ýyi ki Almanya çýkmýþta herkes gibi o da oraya iþçi olarak gitmiþ, þu iþe bak ki yaþamý zehir eden o günler geride kalmýþ, þimdi çocuklarýna bir yuva kurmak için her köylüsü gibi o da Taþeron Osman Usta’ya ev yaptýrma telaþýna girmiþti.

             Ýbret alýnacak o eski günlere gitti aklý, bacýsýný verdikleri adamýn deðiþ tokuþ usulü bacýsýný almýþtý. Eniþtesi ayný zamanda kayný Gurunun Kamil hýrsýzlýk terazisinde tartýlsalar kendisinden beþ fazla aðýr basan birisiydi. Adamýn soyu sopu hýrsýzdý, girdikleri evden hiçbir þey çalamazlarsa en azýndan çeleninden bir çalý çýrpý koparýrlar, eðer ki bunu da köyde birisi baþlarýna kakarsa “bu bize gusur daðal, sen baþga kakýcýna bak” diyerek iþin içinden çýkarlardý.

             Eniþtesi Gurunun Kamil ile ortak bir iþleri vardý aklýndan bir türlü çýkaramadýðý. Köyde komþularý Fazýl oðluna davullu zurnalý bir düðün tertip etmiþti. Düðüne o günlerde köyde iznini geçiren Ankara’da askeri istihbaratta görevli memur Merdan Bey de kayýn olarak katýlmýþtý. Ayaðýndaki yüksek topuk sivri burun ayakkabýyý sedire çýkarýp kayýnlar için hazýrlanan bir odadaki yer sofrasýna oturmuþtu. Merdan ne bilirdi ki Ankara’da namlý bir ustaya özel yaptýrýp giymesine doyamadýðý gýcýr gýcýr ayakkabýsýnýn kayýn eniþte tarafýndan çalýnýp olaydan iki ay sonra sýrayla giyeceklerini, düðünden eve yalýn ayak geleceðini.

             Hatýralar çoðaldýkça yolun bitmesini istemiyordu Bakarkör Sabri. Yaþamý boyunca köyünde ve amelelik yaptýðý þehirde çok hýrsýzlýklara yardýmcýlýk ya da elebaþýlýk yapmýþ kusurlu bilinse de orta da delil olmadýðýndan çok iþten sýyrýlmýþtý. Balýk bir sýçrar iki sýçrar sonunda oltaya takýlýrdý. Beþ veya altý arkadaþýyla otuz kýrk kadar tavuðu yaktýklarý tandýrýn kazanýnda haþlayarak sabaha dek yiyip bitirdiler. Vicdaný el vermeyen evin hanýmýnýn sabah muhtara þikayetçi olmasýyla yedikleri sopa neyse de kazan ellerinde jandarma eþliðinde þehrin çarþýsýnda dolaþtýrýlmalarý yok mu?

              Öyle dalmýþtý ki hatýralarýna, bitmesini istemediði yolculuk nihayet aracýn þoförü Cemal’in “hadi geçmiþ olsun aðalar yolumuz buraya kadarmýþ” demesiyle sona ermiþti. Bakarkör Sabri akþamýn karanlýðýnda bir yandan gözlerini ovalýyor bir yandan da kamyondan inmeye çalýþýyordu.

             Beyaz Selim ne de olsa yaþlý ve görmüþ geçirmiþ birisiydi. Bir etek parayla alýnan, kamyona yüklenip o bozuk yollarda bin bir çeþit zorluklarla þehirden köye getirilen malzemenin kötü kiþilerce telef olmasýný istemiyordu. Bu sýkýntýsýný “oðlum Sabri, noluuur noolmaz, hýrsýzý olur, hayýný olur, gecenin bu vaatý iki adam bul da malzemeni içeriye daþýt “diye dile getirdiðinde alacaðý cevabý kýrk yýl düþünse aklýna getiremezdi. Bakarkör Sabri “malzemeye heç biþi olmaz Selim Aða, bu köyün hýrsýzý bendim, beni de Allah gurtardý.” diyerek teskin etti

ERDOÐAN ÇALIÞKAN 29 06 2022 KIRÞEHÝR. GERÇEK YAÞANMIÞLIKLARDAN