.
MUTLU ÇOCUKLARDIK BİZ
Yine uyku ile hoş değil aram
Maziyi mahzenden aldım bu gece
Tozunu sildikçe kanadı yaram
Acılar içinde kaldım bu gece
Yıllarca yanmışsa bellidir yürek
Nice âh duyulur derin kazmadan
Dağ gibi dertlere neylesin kürek
Buharı dinmiyor kalem yazmadan
Ne ihanet sezip bitirdiklerim
Ne de senelerdi -su gibi akan-
Kırlarda koşarken yitirdiklerim...
Mutlu anlarımdı... genzimi yakan
Gençliği beklerken şilte beşikte
Bahtımdı sırıtan tam bitişikte
Ne zaman öfkeyle adımı ansa
Annemdi yetişen, az canım yansa
Özlemiyle dolu yüreğim... buram
Fırtınalar esse, kar yağsa ne gam
Gönül takviminde mevsim bahardı
* Sahi gülüşlerim... düşlerim vardı *
Şefkat kucağında kanım kaynarken
Tenime nakıştı her yara bere
Nasıl da mutluydum misket oynarken,
Mutluluk çizerken çiviyle yere
Nihayet çocuktuk... hepimiz çiçek
Alp Can’dan emindi, Gül Yasemin’den
Nazımız duaydı, avcumuz ölçek
Tebessüm toplardık toprak zeminden
Her akşam bir güneş eskitirken biz
Farkına varmazdık geçen zamanın
Dert bize ıraktı, gam bizden aciz
Eşsizdi ahengi sazın... kemanın
Tahtım da sahiydi... tahta tacım da
Kelebek uçardı sol yamacımda
Yastıkken başıma anamın dizi
Iraktı ruhuma hüzün denizi
Tenimiz çamurdu gölgemiz temiz
Eskiden en mutlu çocuklardık biz
Sırtımı verdiğim sağlam duvardı
* Sahi gülüşlerim... düşlerim vardı *
Tükenmek bilmezdi kum saatimiz
Her saat bir gündü, her gün bir asır
Rüzgâra zulümdü son süratimiz
Bitimsiz o nefes; bir muamma... sır!
Kusur aramazdık bahtın payında
Neşede beraber, tasada birdik
Tadı vardı -hatta- bayat çayın da
Kuru ekmek yesek, şükür bilirdik
Bakmazdık sözlüğe sevgi ne diye
Mertliği, vefayı özde yaşardık
Kimseyi hor görmez, almazdık tiye
Sahi; kin gütmeyi nasıl başardık?
Ömrün ertesine kalmışken ramak
Sarsıldı umudum; şu talihe bak!
Düşen düşlerimi toplarken yerden
Gözüm gökyüzüne takıldı birden
Hilâlim hüzünlü, yapayalnız... tek
Şanlı tarihimde oysa düne dek
Ayrılık musibet, vahdet şiardı
* Sahi gülüşlerim... düşlerim vardı *
Zâlimin gücü pek, sedası gürken
Hilâlin lâl hâli her Türk'e zûldür
Bozkurt diyarında çakal özgürken
Yiğite her paye haksız ödüldür
Korkarım; kalplerden kiri atmazsak
Yakacak yurdumu er geç bu nifak
Korkarım; dostluğa el uzatmazsak
Kin hünkâr olacak, umut un-ufak!
Bağrında yaşarken Mevlana, Yûnus
Birlikten ayrılan var olur yokta
Vatana ihanet haine mahsus;
Alçaklık... ahmaklık... kahpelik; nokta.
Mecit Aktürk
.
