‘’Hepimizin ödülü gecikecek… diyorlar

Gece fısıltı kokuyor, son harfler bunlar

Uzun bir yazın işaretleri bir daha görülmeyecek,

Kadınlar yalnız sorularla beslenecek

Ve ben bir heves helvası uyduracağım eski günlerim için

Yağmursa… uzun… yıllar… hep… aynı… pencereden.’’(Alıntı)

 

 

 

Örtün üstümü ya da ya da

Üstümdeki ölü toprağını sulayın yaşlarınızla.

Hırpani bir cekettir omzumdaki

Şehrin ulemasıyım

Şiirin tekerrür eden vecizesi

Sustuğuma bakmayın

Yazdıklarıma dahi…

Lakin bakın gözlerimin içine

Ve aşın engelleri

Zaman aşımına uğramayan tek şeydir aşk

En çok da hayal kırıklığı…

 

Dün aldırdım kırıklarını yüreğin

Hummalı bir çalışmaydı gecenin neşrinde

Sayıkladığım kadar

Gece işçilerini şiirlerimle besledim

Gün doğmadan geldikleri gibi gittiler

Gün doğmadan doğmayacaktım

Doğsam bile hiç mi batmayacaktım?

 

Kayrası ıssızlığın

Nemli her yer her şey ve de yer gök

Kurduğum alarm çalmadı

Ölü bir zamana kurmuşum

İster olsun yirmi beşinci saat

İster infilak etsin yürek

Varsın itibar etmesinler sevgiye

Dikilesi bir anıt gibi

Sekiyorum yeryüzünde.

 

Yatışmıyor acım heyecanım

Atışıyor sözcüklerim mevsimle

Yaz ve de yazı

Yazmakla yaz olmak aynı şey

Döktüğüm ter ve gözyaşı

Dokunaklı el yazım soldu ansızın

Klavye ile sözlendiğim güne rağbet eden sözcüklerim

Uyruğu yok madem hiç birinin

Kulvarımda tekim ben küçümsenen ayak sesim

Bir de yüreğin sisi

 

Şehla gözlerinde şehrin çıkan yangın gibi

Küllerime müteşekkirim

Kul olmanın meali

Elbet yalnızlıktan geçer

Yaşadığım kadar savurduğum sözcükler

Savunduğum bir kalbim de yok artık benim

Dün gece ihbar ettim polise

Temyize filan da gitmez bu dava

Yediğim müebbet kadar itirafım ve yazdıklarım

Şiir niyetine avunduğum sözcüklerim

Ruhum da taşkın imgeler de

 

Bir baskınsa bu

Batağı ömrün yüreğin

Ruhu duymaz da bir Allah’ın kulunun

Kul köle olmadığım kadar insanlara

Bu sefer kurduğum kum saati

Ta ki o son zerrem de heba olana değil

Elbet öleceğim acımdan

Açamadığım kadar içimi

Her açmaza girdiğimde

Bilirim de yazdığım her şiir sondur ve de en güzeli

Her şiirin yolu düşer çıkmaz sokağa

İfası zor bir vazife

Gönlün muradını dillendiren hece hece

 


( Savunduğum Bir Kalbim Yok Artık Benim başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 2.08.2022 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.