Þiiri yazdýran biri olurmuþ,
Hecelerden mýsra, derince yara.
Halveti sarýnca diri olurmuþ,
Kafesten sýzýya erince yara.

Kelam dinlemezmiþ kelam üstüne,
Çizik atmaz kalem, kalem üstüne,
Dertler aðýr gelmez elem üstüne,
Ýnce ince kanar görünce yara.

Mest olur gönlümüz tatlý sözlere,
Bulutlarýn nemi çöker gözlere,
Fer gelir takatsiz yorgun dizlere,
Halin hatýrýnla durunca yara.

Bir saða, bir sola çekip dururuz,
Bazen kafamýzý taþa vururuz,
Sanýrým ikimiz aynen gururuz,
Akýl baþa gelir yorunca yara.

Keþke’lerden masal çýkacak gibi,
Sözü boðazýna týkacak gibi,
Ahýmýz dünyayý yakacak gibi,
Sancýsý böðrüne vurunca yara.

Yazýlan þiirler bir nazým türü,
Keþkeli masallar bir yazým türü,
Bilmem ki piþmanlýk neden ötürü,
Yürekte sýzlar mý sorunca yara?
 
Ozan Baki dalar engin derine,
Sözü dinletemez gönül erine,
Kimi koyarsan koy benim yerime,
Bir yaný kap tutmuþ irince yara.
 
Mümin ÜSTÜN 24722