İBRAHİM’İN GÖTÜRDÜĞÜ




Bin yılın acısını 
Bir bardağa boşaltan 
Ve sonra bir baştan öbür başa 
Yeniden kurulan şehir 
Altın şehir ulular şehri 
Mutlu insanların şehri 
Ki baştanbaşa Allah’la dolu olan şehir 
Allah’la ve meleklerle dolu olan şehir 
Yaşasın yaşanır olan 
Aşkla ve inançla dolu olan şehir 
Çocukluğun uzayı ve ülkesi olan şehir 
Çocukluğu aşkla diri tutan şehir 
Kelimelerin ve yeryüzünün 
Allah’ı olan şehir 
Senin gökyüzünün ve her şeyin yaratıcısı olanın şehri 
Kutlu şehir 

Ve indi Kur’an 
Ve bu yüzden 
Kesildi soluğu inkarın 
Biz dünyadayken inandık 
Ezeli ve ebedi olana kandık 

Kadınların olduğu yerde 
Sen ve biz 
Biz ve sen 
Ne durur bekleriz 
Yıldızlar şavkır gökyüzünde 
Kanat çırparken kuşlar 
Ağlarken bulutlar gözyaşlarıyla 
Kelimelerin doğurganlığına bak 
Bak sözlerin anlam kaymasına 
Alışılmadık işlere ve aşklara hazırlan 
Boş bir mezarın olduğu yerde 
Bakakaldı herkes 
Oraya biri girecek diye 
Acaba ben miyim 
Diye sorar durur herkes kendine 
Oraya kim girecek diye 
Sorar durur herkes bir birine 
Oysa bilsin herkes 
Senin yokluğunda ölüm 
Bana giran görünür 
Bilsin ve duysun 
İşte haykırıyorum 
Aşk varsa ölüm 
Bana vız gelir tırıs gider 
Aşk yoksa işin içinde 
Ben yokum arkadaş

Ahmet Kemal

( İbrahim’in Götürdüğü başlıklı yazı EDİP GÜL tarafından 4.08.2022 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.