Neyin özlemi var sahi içimde dört gözle yolunu gözlediðim.

Farklý olmanýn hatýrýna yaþamak ve tekrarlamamak adýna kendimi tüm uðraþým.

Bir þeyleri deðiþmeli ve bunu ben baþarmalýyým ama benden baþka her þey herkes ayný kalýrken ben duygularýn ve hayatýn sunumunda nasýl farklý kýlabilirim ki yaþayýp yazdýklarýmý?

Þükür hayal dünyam imdadýma yetiþiyor ve imdat kolunu çekip firar ediyorum bedenimden eþlik eden baþ dönmemi bile umursamýyorum hatta açlýðýmý da. Kolay kolay da dönmem üstelik hedefimden diðer yandan fevri olduðum için çok þey de elimden kayýp gitti iþte ve nice insan.

Bir yitimim ben belki de: beylik bir söylem deðil hani varsa yoksa bir bitim gün sonunda ve yiten zamanýn arkasýndan aðýtlar yakacaðýma yüreðimi d/aðlýyorum bilfiil: sessizce ve uzaktan seyrine dalmýþken hayatýn üstelik.

Mikado çöpleriyle oynamayý çok severdim küçükken ve akla zarar olduðum o günlerden tescilli.

Caným babaannem, evde peþimden koþarken düþüp de kalçasýný kýrmýþken ameliyatlý haliyle nasýl da yordum onu o hastane odasýnda ve yan odada yatan hastanýn kýz kardeþi ile saatlerce mikado çöpleri ile oynadýk.

Dört ya da beþ yaþýndaydým ve daha dün gibi aklýmda.

Çok kýzar bana sevdiklerim:

‘’Unut artýk geçmiþi ve seni üzen neyse ve kim unut.’’

Diyemiyorum da onlara; acýlarýmla beslendiðimi ola ki diyeyim kýzýlca kýyamet kopacak ama yazarken bunu açýk yüreklilikle itiraf ediyorum sizlere.

Enteresan bir hayatým var bir o kadar sýkýntýlý ve sýkýcý ama detaylarla mutlu olmayý baþardýðým için bir de en çok kendime gülerken…

Saf olduðum kadar saf tuttuðum insan sevgim ve ansýzýn hâsýl olan kalp gözüm: þunun þurasýnda bir ya da iki yýl oldu kalp gözüme kavuþalý lakin birilerine bir þey anlatýrken somut veriler sunamýyorum ama malum oluyor pek çok þey bana.

Ermiþ deðilim ne de deli: veli olma ihtimalim de yok çünkü ben öðrencinin ta kendisiyim bu baðlamda ne erme mahiyetinde veli ne de kendi velim olamýyorum.

Kastýðýmda hayatý iyi þeyler olmuyor ve oluk oluk yaðýyor olumsuzluklar sanýrým düþünce gücümle çaðýrýyorum ne varsa bir o kadar kendime yükleniyorum.

Sözcüklerden de kahveden de fal tutacak halim yok ama bir avuç sözcüðü sayfalara sermek iyi geliyor bana adeta gün bitiminde yenileniyorum ve falým da gerçekleþmiyor ola ki tahmin etmeye çalýþayým olacaklarý.

Rutinde saklýyým ama deðiþken ve deliþmen mizacýmla ayný olan þeyleri baþka bir boyutta gözlemlediðim de doðru ve ben de boyutsuz olduðum kadar kalemin de ucunu kýrýp yeniden þekillendiriyorum.

Göz önünde olan insanlara hayret ettiðim kadar var hani. Göz önünde olmaktansa özümle sözümle bulunayým hayat denen platformda ve geri planda kalmayý sevdiðim için yeltenmiyorum da ulu orta yaþamaya ya da dolaþmaya artýk hangi anlamda alýrsanýz söylediklerimi.

Dediðim gibi; deðiþik boyutta yaþýyorum ben hayatý: a, evet, bir de sanal dünyada yaþadýklarým ve her nasýlsa iki dünya inanýlmaz soyutlanmýþ birbirinden.

Yazmaya baþladýðým ilk günden beri pek çok duyguyu ve sözcüðü ve hikâyeyi ve nicesini kaleme aldým ama yaþadýðým dünya ile yazdýðým dünya hali hazýrda tanýþmadý birbiri ile diðer deyiþle kesiþmedi yollarý bu iki dünyanýn ve ben de yarým küre gibi ya da karpuz misali ikiye b/ölünmüþ halimle ve kendimle cebelleþiyorum.

Yaþadýðým kadar çevremde olan kimse asla okumuyor yazdýklarýmý ya da ben öyle sanýyorum çünkü tek kelime etmezler yazdýklarým hakkýnda. Sanal dünyada yolumun kesiþtiði onca insandan çok çok azý gerçek hayatta konuþtuðum ve görüþtüðüm bu baðlamda aklým ermiyor bu iki dünyanýn neden birbiri ile restleþtiðine.

Rastlaþtýðýmsa sair duygu ve iþte hayatýmý þekillendiren ve kaleme alýp hayatý yazýya döktüðüm bir o kadar hayal dünyamýn da esintisi ile uzayýp giden yüzlerce belki binlerce cümle.

Kayda deðer þeyler yapmayý çok istedim bir ömür aslýnda yaptým da ve baþarýlarým illa ki kayýt dýþý addedildi zaten bir ara nüfuz müdürlüðündeki eksik beyanýmla boþa da düþmüþtüm vatandaþ olarak ve zararýn neresinden dönsem karda bunu da bir þekilde çözümledim.

Yazmaya baþladýðým ilk günden bu yana edebiyat benim için bir amaç olarak zuhur etti ve ben hayatýmý adamýþken edebiyata araya giren pek çok þey, annemin ve kardeþimin rahatsýzlýðý ve yaþadýðým özel sorunlar þu bu derken yaptýðým hatayý da fark ettim son anda çünkü amaç odaklý bir yaklaþýmla kendime zarar verdiðimi geç de olsa fark ettim iþte bu yüzden edebiyat artýk benim için bir araç: okumak ve yazmak babýnda.

Öðrenciliðimde olsun meslek hayatýmda olsun hele ki öðretmenlik yaptýðým yýllarda kitaplar asla eksik olmadý hayatýmdan. Bankada çalýþtýðým yýllarda bile dýþ ticaret ile ilgili ne var ne yok edindim gerçi o hayalimi de yangýna kurban verdim ama…

Bunca kayýp. Bir de insanlar ayýp addetmesin mi?

Ne de olsa para kazanmayý reddedip üniversiteye bir daha döndüðümde herkesin nazarýnda eksik akýllýydým ve de eksik etekli.

Elbet pes etmedim ve kürsüde yer edinmek için sonuna kadar bitirdim de enerjimi.

Kaderi zorlamamak lazýmmýþ geç de olsa anladým bu anlamda yazarak da para kazanmayý beceremediðim için artýk kabullendim yazgýmý.

Sev ve yaz ve yaþa Gülüm.

Azýcýk da olsa kendimi sevmeyi baþarmýþken ve de hayatýmda aþtýðým çok þey.

Ben yazmayým da kim yazsýn?

D/iþe d/okunur çok þeyi hedeflemiþken artýk kendimi ve de kalemimi hayatýn akýþýna býraktým elbet O izin verdiði sürece ve gerçekleþtirmem gereken çok þey de beni beklemekte.

Adý umut olan ve adý sevgi diðer yandan katlanan inancým bense her halükarda ufacýk bir zerreyim hiçlik makamýna talip ve hiçliðinden memnun bu baðlamda sizlere teþekkür ederim.

O halde adým Sevgi olsun þu andan itibaren ya da üçüncü adým ve ben adýmlarken hayatý kalemden dökülenler ve sizler gözümün nurusunuz ve iyi ki de varsýnýz.

Sevgimle gönül dostlarým…