Aylardan Eylül
Bugünde çöktü içime hüzün
Aylardan Eylül ondan mı bilmem
Hüzün yaprakları kol geziyor içimde
Dökülüyor hüzün yaprakları bir bir
Eylül ayı hüzün ayı derler
Yeşersin istiyorum umutlar diz boyu
Dökülmesin solmasın umut yaprakları
Haydi be nasırlaşmış kalbim
Yelken aç aşka, sevgiye, sevdaya..
Belki şansın yaver gider
Tekrar küt küt atar sevgiyle bakar gözler
Haydi be yıkık duvarlar altında esir kalmış ruhum
Sende kımılda biraz yerinden özgürlüğe doğru
Bak uzak değil özgürlük yolu
Bir adım ötede seni bekliyor
Bugün bir adım atmaz isen,
Karanlıklar içinde kalacaksın
Halbuki sen yüreğim, ruhum
Sevmeyi sevilmeyi güneşli özgür günleri hak ediyon
Öyleyse kalk yerinden
Haydi geç kalma hayatın güzelliklerine..
Eylül ayı hüzün ayı olsa da
Ruhun, tenin hüzün değil aşk koksun en afillisinden!
14.09.2022 Güre P.ÇETİN
