Belki Bir Ýhtimal-1-

Oturup çöktüðüm yoldaki taþýn üzerinde, akýttýðým gözyaþlarýmýn omzuma binen insaný sevebilmenin yükünü, çoðu zaman taþýyamadýðýmýn hissine kapýlarak ara sýra oturarak, tutunduðum Rabbimin aþkýyla daha çok sevmenin, sevmeyi anlatmanýn yollarýndaki zorluklar için Rabbimden içten duamla yardým isterim. Rabbime aþka sadýk kalmanýn aþkýyla olurken, aþký anlatýrken anlamayanýn çokluðundaki yükle, o bakýþlarýn aþka olan samimiyetsizliðini görünce hüzünlenir içten içe aðlarým. Gözyaþlarým kayalarý delse de, sevmeyi bilmeyenlerin gönlünü çoðu zaman aþk delemiyor deðil de delmeye layýk olmadýðýndan mý delmiyor anlayamadým! Olsun ben ihtimalleri severim belki bir ihtimal aþkla sever bir gün diye gülümserken onlarýn bana anlamsýz bakmalarýna hiç takýlmam.

Böylesine yoðun duygulara okumakla yazmakla þiirlerin içinde duygu ve hisleri yazan kardeþlerimin duygularýyla haþýr neþir olurken gece gündüz beraberken Rabbimin yaz kulum oku kulum demesiyle vakýf oldum çok þükür rabbime. Bu bambaþka bir dünya tarifi mümkün olmayan duygu ve hislerle sevmek onlarýn neþesiyle olmak bu neþeyle okumak ve yazmak, hani þairimiz ne güzel anlatmýþ Üstat Orhan Veli Kanýk

“Aðlasam sesimi duyar mýsýnýz?

Mýsralarýmda?

Dokunabilir misiniz?

Gözyaþlarýma, ellerinizle?

Bilmezdim þarkýlarýn bu kadar güzel,

Kelimelerinse kifayetsiz olduðunu

Bu derde düþmeden önce.

Bir yer var, biliyorum;

Her þeyi söylemek mümkün;

Epeyce yaklaþmýþým, duyuyorum;

Anlatamýyorum.”

Ýþte böyle bir þey, duygu ve hislerle olmak coþmak koþmak ve sonunda olsa da bazý þeyleri anlatamamak. Vesselam.

Mehmet Aluç