Ailem ve Ben ABDURRAHMAN DAYIM YAHUT HAFIZ ZÝYA




Uzun yýllar Almanya'da çalýþtý. Biz hep O'nu ‘Almanya''daki Dayým'' diye anardýk. Dönmüþtü, kesin dönüþ yapmýþtý. Derince''de ev yapmýþ oraya yerleþmiþti.
Babasýnýn evine bile pek gelmiyordu. Yengemi daha fazla görüyorduk. Oldukça resmiydi. Þaka falan yapmazdý. Bizi de pek fazla sevdiðini sanmýyorum. Ýnsanlara karþý soðuktu. Bu soðukluðun nedenini o zamanlar keþfedememiþtim. Yýllar sonra öðrendiðim bir olay bana bu davranýþ stilinin nedenini açýklamýþtý.
Dedem köyde oturuyordu. Dayýmý hafýz olsun diye kente amcasýnýn yanýna göndermiþti. Amcasýnýn evinde hem hafýzlýk yapýyor hem de kalýyordu. Yengem onunla birlikte evinde kalan birkaç komþu çocuðunu daha bakýyor, hatta anlatýldýðýna göre onlarý leðende yýkýyordu. Leðende yýkamak tabiri banyo yaptýrmak anlamýna geliyor çünkü o zamanlar çocuklar kýþýn üþütmesinler diye leðende yýkanýrdý.
Bunun için midir nedir kentin bu mahallesini hatta bu kenti hiç sevmez önceleri kente baðlý o küçük beldeden – daha sonralarý büyük bir ilçe olmuþtu- hiç çýkmazdý.
Babasýna karþý geldiði hep söylenir, bir çocuðunun da O''na mutlaka karþý geleceði konuþulurdu. Sonunda bu da oldu. Büyük oðlu babasýyla annesi arasý arasýnda bir tartýþmada annesinin tarafýný tutmuþ, babasý sert karþýlýk verince O''na karþý gelmiþti. Men dakka dukka. ‘Ýþte sonunda yaptýðýný buldu.'' dediler.
Almanya''da on yýl civarýnda kaldýktan sonra evine döndüðü, hanýmýný boþayýp genç kadýn almak istediði hep söylenir dururdu. Ama bunu hiçbir zaman gerçekleþtiremedi.
Müteahhitliðe baþladý. Çift daireli yaptýðý binadaki dairelerin bir kýsmýný karýsýna satýp yeni bir inþaata koyuldu. Onu tamamlayýp bir kýsmýný satmýþtý ki depremde yýkýldý. Çok üzüldü. Binanýn ustalýk kýsmýný çoðunlukla kendisi yapmýþtý.
Ömrünün sonlarýnda beþ vakit camiye gider, namaz aralarýnda cami kahvesinde otururdu. Artýk yapacak bir iþi de kalmamýþtý. Bazen de evinin altýnda oðlunun açtýðý bakkalda takýlýrdý. Emekliliðinin olmamasýndan pek yakýnýrdý. Fazla çevresi yoktu. Bizimle oturmayý sever olmuþtu. Çay paralarýný hep O öderdi. Bizim eve geldiðinde iðne üzerinde oturur gibiydi. ‘Ziyaretin iyisi kýsa sürendir'' der gibiydi hep. Ömrünün son zamanýnda ciðerleri su topladý. Evin pencerelerini pimapen yaptýrmýþtý. Kapýyý pencereyi hiç açtýrmýyordu. Bu onun hastalanmasýna sebep oldu. Hastaneyi çok sevmiþti. Oradan çýkýnca fazla yaþamadý.

Ahmet Kemal