Ýnmeliyim tepe noktasýndan hüznün devasa dalgalarýn da beni rencide ettiði o iklimden alabildiðine uzaklaþmalýyým.

Tepe noktasýndayým hüznün ve defansý ömrün aslýnda kale’ m yýkýlmadý henüz kalemim de ve iþte þerh düþtüðüm duygulardan bir ömür boyu çektiðim.

Safsataymýþ meðerse öncemde içimi d/aðlayan duygular ve sýkýntýlarým bir minvalmiþ ki hayat varsýn meali beklemek olsun: sabýrla ve umutla ve inatla.

Her þeyin müsebbibi yaþadýðým beþinci mevsim.

Bir münazara ise benimki mübalaðasýz caným yanmakta.

Hüzün reçetem ve güncellediðim özlemim.

Bayýr aþaðý bazen düþtüðüm ve acýlarýn tepe noktasýnda içimdeki çocukla b/üzüldüðüm.

Renkler piþkin.

Renkler gri.

Renkler hüznü giyinmiþ sýrtýna ve aralýksýz yaprak dökmekteyim.

Hazan bahçem ve reçetem ve dinmek bilmeyen baþ dönmelerim dünde yaþadýðým hüzün meðerse fark etmediðim mutlulukmuþ.

Ýçimdeki sarkýt ve çizelge ve uyumsuz mizacým evrene.

Kayýtsýz kalamadýðým kadar kanýt da sunamýyorum kadere.

Bir handikap ki yaþadýðým ve hayatýn da direttiði.

Naylondan deðil yüreðim: çelikten hiç deðil ve çelik yelek filan da giymeyeceðim varsýn tüm kurþunlar saplansýn bedenime yeter ki sadece ben zarar görüp ben göçeyim.

Divanesi olduðum duygular ve çizdiðim sarp yollar çizmeyi aþan hüzün…

Ey, güzel Rabbim, ver çaresini ver dermanýný bunca acýnýn ve yüzümü güldür ne olursun.

Ýri cüsseli gölgeler var çevremde hem de hiç olmadýðý kadar acýmasýz ve kinde bonkör bense sevdiklerim yaþasýn diye kendimi feda etmeye de razýyým.

Ne melankoli ve müzmin bir baðýmlýlýk benimki hayata ne de olsa pamuk ipliði ile baðlý olduðum hayatýn iyice suyu çýktý ve o pamuk ipliði koptu kopacak.

Rotam sabit.

Mevsimlerden hüzün.

Yaþadýðým kadar yeþerdiðim.

Yeþerdiðim kadar gözlerimin yaþardýðý.

Yemin Billah razýyým dünde kalan acýlarýmýn toplamýna yeter ki çýkartma yapmasýn kader ve keder, birilerini hayatýmdan.

Boyumdan büyük laflar etmiþim:

Rabbim af eyle bu günahkâr ve hüzünlü kulunu.

Kollarýmda ve bacaklarýmda derman yok. Derdi veren dermanýný da verecektir Ýnþallah bir ömür olduðu gibi.

Yitmemeliyim asla sevdiklerim için direnmeli ve dayatmalýyým da.

Dayandýðým çýnarýmý özledim ve sesini ve ayak izlerini takip ettiðim kadar doðru yoldayým ve ben kendimi ve tüm sevdiklerimi Rabbime emanet etmiþken, hâsýl olan bu teslimiyet adýna az da olsa huzura kavuþtum ve Rabbimin her huzuruna çýktýðýmdan fazlasýdýr yine ve sadece O’nun ile baþ baþa kaldýðým.

Mentollü sözcükler.

Hevesim de kursaðýmda kalmýþken ve iþte devinen yüreðim:

Ah, öyle bir minvalde asýlý kaldým ki Rabbim yetiþsin bir an evvel.

Yüküm aðýr.

Aslýnda ben yokum da.

Hazanýn arka bahçesinde süpürdüðüm yapraklar bana atalarýmdan yadigâr.

Sevdiðim kadar mutluyum ve tüm derdim kendimle iken yeni sýkýntýlar eklendi.

Sensin bilen Rabbim.

Sensiz bana tek yardým eden.

Ve ben öylesine aciz ve çaresiz bir kulunum ki sözcüklerimden ziyade içimden geçenlere kani olduðunu bildiðim için huzurluyum.

Göç eden duygularým var son on gündür.

Hezimet de deðil hezeyan da deðil.

Heyecanla çýkýþ yolunu aradýðým ve feraha çýkmak adýna beklediðim.

Hüzün coðrafyamda dans ediyorum kederimle ve atýfta bulunuyorum kadere.

Sürtüþtüðüm kimse yok artýk sarmalýnda iman gücünün ben sadece O’ndan istiyorum sorularýn cevabýný ve sýkýntýlarýmýn da son bulmasýný.

Ýhbar etmiyorum artýk kendimi ve bir o kadar kendimi ihmal etmiþken ihlal edilen sýnýrlarýmý bir kere daha çiziyorum.

Soluduðum hava.

Solduðum günbegün.

Solumdaki yara.

Yamalý sözcüklerim ve mealim.

Sancýlý ve sanrýlý ömrün son vukuatý bense beklemedeyim.

Er ya da geç kavuþmak adýna mutluluða ve sevdiklerime yeter ki Rabbim bana sevdiklerimin acýsýný göstermesin.

Ölümsüzlüðe nazire ettiðim günlerden bu güne olan yolculuðum ve içimdeki kentsel deðil kýtasal dönüþüm.

Ölümle paslaþtýðým ve beyan ediyorum hayata ve tüm insanlara:

Caným hiç bu kadar yanmamýþtý ve ben buna dahi razýyým yeter ki daha beterini yaþatmasýn bana yüce Rabbim.