Zemheri yüreğin sevmeyi bilmez
Katlandım, yine de git diyemedim
Zamanlar maziden acımı silmez
Giden gençliğimi tut diyemedim

Kış gibi üşütür baktıkça yüzün
Hançerden farksızdı dilinde sözün
Bilmedim ruhuma denk değil özün
Özüne merhamet kat diyemedim

Şu yüzüm gülse de kan ağlar içim
Bilirim en baştan yanlıştı seçim
Olmadı kabahat, olmadı suçum
Hakkım' helal etmem, et diyemedim

Taze bir çiçektim elinde kurur
Acılar zihinde depreşir durur
Şefkatsiz yüreğin can özü vurur
Söküp bu gönlünü at diyemedim

Yediğim ağudur, içtiğim zehir
Kalsın bu hesabım, bilinmez tehir
Gözümden okunur, kederim zahir
Hüzün deryasına bat diyemedim

Uykusuz gecemin ıslak yastığı
Darağacı kurup benim astığı
Soğuk rüzgarındı bana estiği
Sen de huzur ile yat diyemedim 

Tek söz etme sakın sevgiden, aşktan
Anlamaz zalimler muhabbet, meşkten
Viran oldu gönül, eser yok köşkten
Ecel şerbetini tat diyemedim

Hatice Olkuner 

( Diyemedim başlıklı yazı 33GüNeŞ tarafından 21.10.2022 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.