Ben
neredeyim bilemiyorum.
Hangi
durakta kalmış bedenim çözemiyorum.
Kilometrelerce
uzağa göçmüş ruhum hislerimi bulamıyorum.
Ellerim
uzaklaşıyor benden nereye bilemiyorum.
Düşüncelerim
ağırlaşıyor zihnimde.
Zihnim
bulanıyor, şüphem artıyor, beliren hiçlik beni benden alıyor.
Şimdi
hangi yolun menziline uzağım,
Hangi
kapının eşiğinde cismim,
Dökülen
gözyaşlarım ruhumu nerede saklıyor.
Ben, ben
miyim bilemiyorum.
Değilsem,
beni benden kim aldı bilemiyorum.
Göçmüş
olsa da hislerim benden, bir kırıntı var hala.
Şuramda
bir yerlerde bir sızım var hissediyorum.
Neden
böyle oldu anlayamıyorum.
Kaçmıştım
ben her şeyden,
Kaçmıştım
ben kendimden,
Kaçmıştım
sevgiye dair tüm şarkılardan.
İnanmak
yok,
Güvenmek
yok,
Bir daha
sevmek yok demiştim.
Şimdi
nasıl tarif edilir bilemiyorum.
Kalmalı
mıyım, kaçmalı mıyım, bilemiyorum.
Bu sefer
tutunsam sevgiye, sevgi tutar mı ellerimden bilemiyorum.
Korkuyorum.
Bu
seferde kaybolursam bu şehrin gölgesinde.
Araf’ta
kalır bedenim, üşürüm.
Geri
dönmez ruhum, tükenirim.
Dahası
açmaz olur papatyalarım, korkarım.
Şimdi ne
yapmalıyım bilemiyorum.
Konuşmak
huzuru demleyecek belki ama susmak zorundayım.
Olmayacak
biliyorum o yüzden gitmek zorundayım.
Beliren
iki papatya dolusu his var mavi yüreğimde,
Ama ben
susmak zorundayım.