Mesai saatleri içerisinde telefonla konuşmak pek hoş karşılanmasa da o, kuytu köşelerde gizli gizli hem konuşuyordu hem mesajlaşıyordu."Ben annemi herkesten ve herşeyden çok seviyorum,onun için bu dünyada yapmayacağım hiçbir şey yoktur."derdi,imrenirdik.
Telefonunu şarja takıp tuvalete gitmişti Ela ve on beş dakika geçmişti aradan telefonu çalmaya başladı,önce duymazdan geldi arkadaşları ancak telefon susmak bilmeyince,şefler duymasın diyerek,açmak zorunda kaldılar,ekranında"annem arıyor" yazıyordu.
"Teyzecim,Ela şuan yok,biraz sonra arasanız olur mu?"dedi arkadaşı telefonu açar açmaz ve demez olaydı.
-Sen kimsin?
-Şeyy,ben Nurten.
-Sen başkasının telefonuna neden bakıyorsun?Çok mu merak ettin?
-Siz annesi...
-Ne annesi be,kapat şunu,sana ne arkadaş,git işine!
Bir erkek sesiydi...