Gecenin     ortasýna,   yakacaksýn    feneri,

An  geldi mi   kibriti,  çakmayý   bileceksin.

Umudun  nazarýnda,  hayra  yorup günleri,

Yarýnlara  güzellik, ekmeyi bileceksin.  

Sen yeter ki sebat et, sabýr tahtý kurulur,

Orada    kasavetler,   dalgalanýr   durulur,

Ve  dahi nefsin gelse, þakaðýndan vurulur,

Düþtüðünde   ayaða, kalkmayý   bileceksin.

Sevgi ki bu dünyanýn, mayasýdýr, suyudur,

Ýnsanlýðýn    varlýðý,    özündeki     soyudur,

Yürekte akan kanlar, sevdasýndan koyudur,

Aþk   çaldý mý   kapýyý,  bakmayý  bileceksin.

Takdirin   tecellisi,   tabiatýn   kendisi,

Hatýrlatýr    bizlere,    alemin  efendisi,

Yüreðin  feryadýna,  sükûnet  melodisi,

Çalarken usul usul, akmayý bileceksin.

Tohumlanýr çiçekler, canlanýr cümle alem,

Yaðmurlar usul usul, berekete  ekler dem,

Eþrefi  mahlukatsa,  halife  olmuþ madem,

Hak katýna  miraca, çýkmayý   bileceksin…

Ne gerek var kavgaya, ne gerek var savaþa,

Zaten bütün günümüz, baþtan baþa temaþa,

Þeytanýn  oyununda,  olmayasýn  bir  maþa,

Fesadýn    bileðini,   bükmeyi     bileceksin…

Hata  da  olur    elbet,   neticede    beþeriz, 

Vademiz    gelene   dek, ömrümüzü  yaþarýz,

Hak yolundan  cayarsak, iflah olmaz þaþarýz,

Kendini  günahlardan,  çekmeyi   bileceksin.

Bir Ademin sesinde, böyle hal oldu þiir,

Mesajý  gayesinden,  rahmete  daldý þiir,

Dolandý  tüm dünyayý, sizleri  buldu þiir,

Hak  ettiyse  yýldýzý,  takmayý bileceksin.

Allah’ýn  huzurunda, çökmeyi  bileceksin…

Adem Efiloðlu