Online Üye
Online Ziyaretçi
Hazinem Gece
Bilmiyorum nedendir
Geceler hazinedir bulmak için bendeki beni
Evvelimden böyledir
Uyutmuyor bir his geceleri
Barışmak diledim çok kez
Geceleri uyumaya
Ne bilebildim erken uyumayı
Ne de sevebildim erken uyanmayı
Farkındayım gittiğini yaşımın
Eskisi kadar diri olmayışımın
Vazgeçemiyorum
Geçmeyen geçmişlerin ellerimizden aldığı bugünlerde
Düşmemeye çabalarken gelecekten yana da yeise
Zaman bir hortum gibi
Çekip alıyor bizi içine
Ne keşkeler gerek
Ne de iyikiler belki de
Bize ümit gerek her demde
Çocukluğum düştüğünde gözüme
Parlayan bir tebessümde
Sevilmeye sarılmaya muhtaç bir masumiyet
Oysa unutuyor insan, aynadakinin
Ardında o masumiyetin olduğunu
Güçlü olmak derdinde debelenirken
Dünya derdi ile cebelleşirken
Bir gece mum ışığında
Sobelemek gerek
Bulunmaya mahrum masumiyeti
Eskiden aşıktım virgüllere
Yoktu içimde sonlar
Belki de vazgeçmem gerek şimdi de
Noktalara olan sevdamdan
Açmam gerek kapıların kilitini
Anahtarını bırakmasam da
Biliyorum tozdan bulutlandığı
Kalp odalarımın
Ve anlatamadığımı
Duyulmayan çığlıklarımı
Gösteririm bir zaman gelir belki
Anlaşılırım hatta kıpırdatmadan dudaklarımı
Gözlerim yeter anlaşmaya
Kara bir sevdaydı bu yalnızlık
Kışa karlar altında döner beyaza
Üzerinde ayak izleri
Götürür beni hazirana yaza
Erir içimdeki buzdan kuleler
Yıkılır dökülür kumsala
Karışır denize bu yalnızlık
Kimseler görmez
Kimseler duymaz
Sezilmez bile
Kim bilir
Bir günü daha attım gitti heybeme
Güneş batıyor ısrarı ile yine
Çöküyor sevgilim karanlık
Başlayacak hazinem gece...
Büşra KANKURT
19.01.2023
03.35