Ruhumu silkeledim; camýn pervazýna konan kuþun gitmesini bekledim önce. Sonra karanlýðýn çökmesini ve bekledim gecenin eþlik etmesini sanýrým en çok geceyi özledim bir de annemle el ele tutuþup yürümeyi…

Ýçimin semasýnda yaþarýyor sözcüklerim sonra annemin yanýna gidip gözlerinin ta içine bakýyorum.

Damlýyorum.

Damlalarým kutsal týpký sevmek gibi.

Kutsandýðýmý biliyorum çünkü kaç milyon kere yenik düþüp acýlarýmdan doðdum ben.

Biraz haris midir ne insanlar yoksa fazlaca mý? Ne fark eder ki ben onlara benzemedikten sonra.

Betim benzi atýyor kalemin: ah, sevdalandýðým.

Kalem süratli bazen yenik bazense ucu yanýk mektuplara vesile olan ve ben tüm sözcüklerin velisiyim delisi de.

Deliþmen mevsim pek cebbar çýktý ne de olsa düþen cemreler sonrasý aklý baþýna geldi yiten kýþ mevsimin ve çürük diþlerinden þehrin lanetler yaðarken ben aþkla istirham ediyorum doðadan havanýn soðuyup beni üþütmesini.

Diþlerim birbirine çarparken soðuk havanýn müjdesini veriyor siyah bulutlar ve kodaman yalnýzlýðýma saðanaðý ekliyorum ve bir bir dikiyorum yaðan rahmetin söküklerini.

Ýbraz ettiðim ne var ki?

Ýhtimamla sevdiðim onca insan niye yitip gitti ki?

Sevdalandýðým semaya bakýyorum ve susuyorum.

Bir hengâme ki bu þehirde yaþamak bense hediye bilmiþken bir ömür.

Bir harabe ki içimin çöken mimarisi sanýrým kentsel dönüþüme ben de kurban vereceðim sefil yüreðimi.

Kaybolmanýn ertesi kodluyorum ipuçlarýný.

Bir ben buluyorum sen’ in içinde ama açýlmýyor baðcýklarý.

Bir sen buluyorum sizli bizli cümlelerimizde ama asla biz olmuyor.

Çoðalmakla mükellef insanoðlu bense sürekli eksiliyorum.

Aktarmak istediklerim çok fazla ve gecikmeli yaþýyorum mutluluklarý.

Özveri ile yaþadýðým ve sevdiðim.

Öngörüsü bir hikâye iken yazdýðým þiirlerin.

Öyküler derlediðim önceki hayatým ve övündüðüm geçmiþim mi?

Ýdrak ettiðimden fazlasýný izah ediyorum. Ýnkâr ettiðim ne varsa iddia ediyorum ve kelime oyunlarý ile açýyorum zihnimi ve sabahýn ilk saatlerinde bir koþu gidiyorum annemin yanýna. Dün aldýðým çiçekler nasýl da açmýþ ve coþmuþ ve sarkýk yanaklarýna usulca dokunuyorum sevginin ve Ýlahi sýrlar hâsýl oluyor ve Allah aþkýma eklediðim anne sevgimle þükrediyorum bana annemi yeniden bahþetmiþken evren.

Rengim kaçýk.

Nutkum tutuk.

Yalnýzlýðým ayan beyan.

Karartma gecelerinden firar ettiðimse koca bir gerçek ve ben artýk sabahlarýn kýzý sabahlarýn yýldýzýyým ve inkâr edemeyeceðim kadar mutluyum bazen.

Sözcükler ütülü ve býçkýn.

Denizse köpüren bense damla kadarým damlattýðýmdan fazlasýyým gözyaþýmýn.

Aþkýn kayýp evrelerinde saklý rüzgârým ve nemli yüreðim benim tek memleketim.

Soluksuz kaldýðým kadar merdim de ve merdiven dayadýðým hayatta ben sadece köprüler kurmak adýna adýmlamýþken hayatý kýrýk bir yüreðin kýrýlgan namelerinde sekiyorum.

Keþke ben sadece tek bir sözcüðe denk düþseydim oysaki ben sözlüðün ve sonsuzluðun neferiyim eþkâlim kayýp olsa da emsalim de yokken aþktýr içimdeki emanetim en azýndan yaþadýðým sürece…