Tüm renkler içtimada ve çürük viþne t/adýnda ihtimamla dizdiðim dualarým var ve serptiðim sözcüklerim var þiir ikliminde þiir olup s/ektiðim yalnýzlýðým var hatýralarýn hatýrýna ipe serildiðim ve çimdiklediðim iç sesim…

Melun mahzun çýktýðým yokuþ.

Maðdur varlýðýmda týrmandýðým düz duvar.

Sökük bir duvaktaki kan gibi çocuk gelinin dudaklarýndan sýzan bir þiire meyleden ölüm gibi hüznü kývançla sýrtýna geçiren lanetin iz düþümü ve dualarýn frekansýnda çözülen bir sýr gibi ya da bir þifre…

Þifahen tanýklýðýnda günün gece ise kördüðüm.

Sýhhati saðlýðý yerinde bir imgenin baþtan çýkardýðý karanlýk gibi hicvin de dibine vurmuþ bir nüktedan kývýlcým gibi içimi titreten þafaðýn þafaðýnýn attýðý hüzün mevsiminde seken kör kurþun gibi…

Ulaðýyým þiirlerin.

Ulemasý gecenin vitrinde yaþayan manken gibi giyindiðim her dize aslýnda kundakladýðým çocukluðum gibi ve de çocuklarým iken yazýlasý her dizede yasýný tuttuðum dünün meali olsa olsa sözcüklerin ve aþkýn alýn terinde sýzan bir düþ gibi.

Çökkün omuzlarý göðün.

Yerin dirlik sancýsý.

Saðýn sola kavuþmadýðý ama yerin göðe konuþlu olduðu s/onsuzluðun da dilemmasý iken haykýran yüreðimden sökün eden yorgun sözcüklerin þahlandýðý gizin tininde saklý bilinmezin varlýðýna duyduðum saygý gibi.