Eskilerin deyimiyle; “harama hile katmak” diye bir çeliþki ve kinaye vurgusu vardýr. Suç zaten suç, haram zaten haram, hukuka aykýrýlýk zaten var, bir de hile katýnca, sonuç da daha katlanýlmaz ve katmerli oluyor.
    Nasreddin Hoca’nýn evine hýrsýz girince; “Kapýnýn kilidini saðlam yapmamýþsýn, pencere camlarýna korkuluk yapmamýþsýn, bahçede bir köpek besleyebilirdin. Gece nasýl bu kadar derin uykuya daldýn? Bacadan bile eve girilme ihtimali var” sorgularý karþýsýnda; “Yahu hýrsýzýn hiç mi suçu yok” diye savunma yapmasý manidardýr.

   George Orwell gibi; “Zeki bir insana en büyük iþkence, cahillerin tercih ettiði düzende yaþamaktýr.” diyerek kolaycýlýða, itham, umutsuzluk ve teslimiyete kapý açmayacaðým. Bu kumaþtan bu elbise çýkýyorsa; kumaþý ve terziyi tekrar gözden geçirmek gerekiyor.

   Adil, hakkaniyetli, meþruiyete saygýlý olanlar arasýnda bir tercih yapabiliyorsak; “demokrasi” kaybedeni olamayan bir sistemin adý olur. Genel olarak þunu söyleyebiliriz; cumhuriyet kimsesizlerin kimsesi, demokrasi herkes içindir. Demokrasi; uzlaþý, denge ve tahammül kültürüyle yaþar fakat anahtar konumuna gelen bir siyasal güç; politik ikbal uðruna, ülke ve millet menfaatlerine, demokrasi ve hukukun üstünlüðüne zarar verebilecek bir birlikteliðe yamandýðýnda, eksen kaymalarý yaþanacaktýr.

Ýki Fransýz asilzade, Fransýz devriminden sonra konuþuyorlarmýþ.

Biri diðerine sormuþ:
-kim kazanacak?

  Diðeri cevaplamýþ:
-Biz kazanacaðýz.

-Peki biz kimiz?

-Onu yarýn öðreneceðiz.

   Böyle ilkesiz, tutarsýz, dengesiz, egoist, belirsiz, etik dýþý ve çýkara dayalý zihinlerde, demokrasi yeþermez.

   Siyasi parti ve seçimlere; demokrasi ve hizmet yarýþýnýn ötesinde bir anlam, fonksiyon ve görev yüklenmemelidir. Nüfuz, makam, menfaat ticareti etrafýnda dönen siyaset anlayýþý sonunda; özgürlük, barýþ, eþitlik, meþruiyet, adalet, hakkaniyet ve ahlaki deðerleri besleyen/beslenen bir idari sistem kurulamaz.

   Ortak akýl ve anlayýþ olarak daha; demokratik, laik, özgürlükçü, katýlýmcý, þeffaf, sosyal bir hukuk devletinin; gereðine/niteliðine/devamlýlýðýna, inanç ve kararlýlýkta mutabakat saðlayamamýþ  fakat ayrý ayrý koþmaya inatla azmetmiþ kitleler var. Açýkçasý bu demokratik ilke ve kazanýmlarýn kötüye kullanýlmasýdýr. Siyasal tercihlerimiz; daha fazla demokrasi, özgürlük, adalet, bireysellik, barýþ, refah, eðitim sunabilecekler arasýnda yarýþmýyorsa, toplumsal bilinç ve mili deðer anlayýþýmýzda sorun var demektir.

   Bilim, siyaset, inanç ve felsefe; bir toplumda elbette iç içe geçmemek þartýyla; denge, denetleme ve dayanýþma içerisinde olmak zorundadýr. Aidiyet, milliyet, inanç, kültür, etnik kimlik ve gelenek, görenek olarak, dün neysek bugün de yarýn da o olacaðýz. Hiçbir siyasi hareket; bizi daha dindar veya dinsiz, daha fazla Türk veya Kürt vb. yapamayacaktýr. Böyle bir beklenti veya vaatler ile þekillenen siyasi hedef ve söylemler; demokratik ve anayasal yurttaþlýk baðlarýný koparmaktadýr.
   Ýnsanýn mutluluk, anlam ve aidiyet arayýþýný; siyasi partiler ve söylemleri belirleyebiliyorsa; demokratik kültür ve hukuk devleti ilkesi; amacýný aþmýþ demektir. Garson devlet anlayýþý; milletin hizmetkârý olarak onun emrinde ve yasama/yürütme/yargý erkleriyle, onun düþünce ve beklentileriyle yol almak zorundadýr.
   “Ne doðrarsan çanaðýna, o gelir kaþýðýna” demiþ atalarýmýz. Mideniz aðrýyorsa da çanaða doðradýðýnýzýn sonucuna katlanmalýsýnýz. Fakat birlikte yol aldýðýmýz gemide, hiçbir kimsenin, bulunduðu kamaranýn altýný delmeye hakký ve yetkisi yoktur.

Kýsaca özetlersek:
Demokrasi; en geliþmiþ, en adil, en barýþçýl, ortak yaþam, yönetim sistemi ve kültürüdür. Bilgisiz, vicdansýz, bilinçsiz, tutarsýz, korkak, baðnaz, tahammülsüz, yalancý, çýkarcý, zalim, sinsi, despot, kindar insanlarýn baskýn olduðu toplumlarda barýnamaz ve geliþemez.
Ayaðýmýzý kýsaltýp, çekmeyelim, yorganý uzatalým derim.

Samsun, 15.05.2013

Ali Rýza Malkoç
arm.web.tr