Önceki bölüm finali
- Ona olan aşkından, bağlılığından dolayı
Canoğlanı aşırı derecede, çok ama çok, fazlanın da fazlası kıskanan Leydi
Füsun'un aniden ortaya çıkıp, ortalığı karıştırmasına nasıl bir tepki verecekti? -
Son derece dürüst, samimi, ahlaklı, yalandan hoşlanmayan bir adam olan canoğlan
Ertesi gün olan biteni tüm çıplaklığıyla Leydi'ye anlattı
Onu kendi gölgesinden bile kıskanan Leydi
Başta biraz öfkelense de, kendisini toparlayıp "onu hala seviyor musun?" dedi
Bu canoğlan'ın kitabında asla yazmayan bir şeydi
Kendisi bir sürü kadın tarafından sevilebilirdi ama
Aynı anda iki kadını birden sevemezdi
Böyle kahpelikler, kalleşlikler canoğlan'a fersah fersah uzak şeylerdi.
Leydi'ye "hayır onu değil, seni seviyorum, o benim için çoktan bitti" dedi
Arzu içinde canoğlan'ın boynuna sarılan Leydi
"Ben de, ben de seni seviyorum, aşkıııııııım, bi taneeeeem" sözleriyle yeri göğü inletti.
Canoğlan, en kısa zamanda Füsun'la da konuşacak
Derhal peşini bırakmasını isteyecek, Füsun inatçılık ederse biraz sertleşecek
Gerekirse onu dizlerine yatırıp, poposuna seri şaplaklar atarak
Yola getirecekti, hele bi gelmesindi
Canoğlan onu başka şekillerde cezalandırmasını da bilirdi.
Aşkın, tutkunun, arzunun, zirvesinde adeta ikinci baharlarını yaşayan
Canoğlan ve Leydi, türlü hile ve oyunlarla onları ayırmaya çalışan
Ağlak yancı sefili artık hiç iplemiyor, ne yaparsa yapsın
Ne söylerse söylesin, sadece gülüp geçiyorlardı
Hatta aralarında şakalaşıp "aaa bizim yancı yine aşık olmuş
Acaba kime kimee?, onu adam yerine koymayan birisine
Leydi'yi ararken, Heydi olmuş, kafasına kuşlar konmuş
Sevmek ne kadar zormuş, saçlarına aklar dolmuş
Onları da zaten yolmuş, kel olmuş ha ha ha ha" diyerek eğleniyorlardı.
İzmir çukurunda, çocukluğundan beri, girmediği ortam
Bilmediği alem, görmediği film fırıldak kalmayan canoğlan
Tam anlamıyla bir insan sarrafı olmuştu
Yüz metre öteden birinin röntgenini çeker, karakterini çözer
Eşgalini çizer, şeceresini düzerdi.
Bütün hayatı Basmane'nin tehlikeli, karanlık arka sokaklarında
Berduş yatağı Tepecik'de, gayrimeşru batağı Kuruçay'da
Tenekeli'de, Kadifekale'de, Eşrefpaşa'da geçmişti
Piçliğe piçlik, gidere gider, atara atar, her zaman, her yerde, ölümüne kadar
Görünüşte adam, aslı madam, hamamoğlanı ezik dilenciler, dansöz gibi kıvıradursun
O, asla geri vites yapmamayı seçmişti.
Manifestosu, ne kadar ekmek, o kadar köfte olan canoğlan
Kimseye hak ettiğinden fazla değer vermez
Kimsenin değerini de, küçültmezdi
Sevildiği kadar sever, iplendiği kadar ipler
Oynayanla oynar, kaynayanla kaynar, fazlasını sevmezdi
Bir özelliği daha vardı ki, iyi yönlerini herkese göstermezdi
Çünkü çevresindeki çoğu insan, bunu hak etmezdi.
Özünde son derece iyi, şefkatli, merhametli, insancıl bir kadın olan Leydi'ninse
Tek kötü huyu, şekil değiştirmeyi çok sevmesiydi
Her gün farklı peruklar takıp, farklı makyajlar yapıp, farklı kıyafetler giyip
Arz-ı endam etmekteydi.Bunu bir saplantı, bir takıntı, bir bağımlılık haline getiren Leydi
İstese de bu huyundan kurtulamıyor, her gün farklı, yeni biri oluyor
Ama gittikçe kendinden uzaklaşıyor, özünü yitiriyor, benliğini kaybediyordu
Canoğlan, "neden böyle yapıyorsun" dediğindeyse, "kabuğumdan soyunamadım
Olgunlaşmamı tamamlayamadım, henüz kendim olmaya hak kazanmadım"gibi
Absürt, abuk sabuk, saçma sapan, hakikatten uzak cevaplar verip, onu üzüyordu.
Başka hangi ruh, hangi beden, hangi şekil, hangi kıyafet, hangi suret
İnsana kendisiden daha yakın olabilir, kendisinden daha fazla mutlu edebilir
Kendisinden daha iyi yol gösterebilir,
Ve hangi salak, birinin suretlerini, gölgelerini, klonlarını, maskelerini
Aslından daha fazla sevebilir di ki?
Zannımca
Kendinden olmayan, onu yansıtmayan, o olmayan her şey insana yüktür
Boyuna cilalar parlatırsın da, aslolan kışr değil, lübb'dür.
Ben taşı attım, bilmem ki kimin kafasına değdi?
Görüntü, Oxford, Harvard, Cambridge
Yaşantı Sulukule be Leydi
Sen sevsen ne olur, sevilsen ne olur, anlatsan ne olur, öğretsen ne olur?
Seni kim dinler ki? ,
Devam edecek...
