İSTEME
ARTIK BENDEN
Uzletin
çağrısına, yalınkılıç koşarken,
Paramparça
olmayı, isteme artık benden.
Tenhalarda
ağlayıp, her bir yolda şaşarken,
Daha
sana gelmeyi, isteme artık benden.
Sen
aşkımın katili, sen aşkımın son sesi,
Sen
yorgun akşamların, hırıltılı nefesi,
Kalbimi
sığdırdığın, canı çıkmış kafesi,
Kollarıma
almayı, isteme artık benden.
Belki
bana cezaydın, saklı kalmıştı ahın,
Hükmünü
kesemezsin, varılmamış sabahın,
Dilimden
düşmüyorken, pişmanlığa eyvahım,
Ağlamayı
gülmeyi, isteme artık benden.
En
güzel sözcükleri, günbegün şiir yaptım,
Arandım
urun urun, aşkından cefa kaptım,
Sana
adandım diye, bir sürü fırsat teptim,
Yeter senle kalmayı, isteme artık benden.
Şimdi
kaç vebal sığar, yaşadığım vedaya,
Umut
verdik mi aşka, ket vurduk mu cefaya,
Ömrümü
adamışken, son dediğim sevdaya,
Yaşantımı
bölmeyi, isteme artık benden.
Söyle
her türlü sözü, bir kez olsun çekinme,
Çektirdiğin
ne varsa, çekiyorsan yakınma,
Bırak
da akıversin, sakın ola dokunma,
Gözyaşımı
silmeyi, isteme artık benden.
Âdem
tükendi derler, kime sorsan ahvalim,
Tanımam
aşkı artık, Mecnun’a dönmüş halim,
Ben ki
Ferhat değilim, kalmamışken mecalim,
Şu
dağları delmeyi, isteme artık benden.
Âdem
Efiloğlu
09.09.2014 tarihinde daha önceden yayınlanmıştır.