Online Üye
Online Ziyaretçi
Şimdi ne kaldı ellerimde
Burulmuş bir kalp bin yerinden
Darmadağın edilmiş ümit dolu yerlerinden
Doldurulmuş yarayla bereyle,
Sarılmamış hiçbir yerinden
Umutları çalınmış
Yarınları alınmış
Güven kuleleri tekmelenerek yıkılmış
Hem de bilhassa sezdikleriyle
Bana bu haksızlığı neden reva gördün
Ellerinle beni bu soğukta neden gömdün
Bu ayazda kar kış üşümez demedin
Kapkara topraktan örgüleri üzerime sükunetinle ördün
Bembeyaz yasemin kokulu umutlarımı,
Ayaklarınla ezdin acımadan
Sevgin yoktuysa da bir avuç vicdanından
Düşmedin hakkım olan payımı
Şimdi ne kaldı ellerimde
Dilenmemiş özürler
Umursamaz geçen dolu dizgin günler
Biraz olsun keyfin kaçmadı mı ?
Beni bu resime yakıştırmana,
Hiç olmamışım gibi savuşturmana,
Bir nebze içimi soğutmayışına,
Orada devam edecek gülüşüne oynayışına,
Düçar bırakılacak bütün bunlara, sana ne yaptım?
Satırlara dökmekte dahi zorlandığım
Aklımda ihtimallerle gece gündüz hırpalandığım
Yangının içine yan diye aşikare bırakıldığım
Bugünlerimi bana niçin reva gördün?
Kalbimde bir ok
Döndürmüyor geceleri
Aklımda bir geçmiş
Silinmiyor cümleleri
Ben bu bildiklerimle şimdi nasıl yaşarım?
Büşra KANKURT
28.11.2024
04.07