... 

Sonuç? 

Sanýlmýþ ve darýlmýþ anýlarýn arasýnda kývranýp duran yorgun bir kalp, sonuçlar hiçbir suçun meali olamamýþken. Sonuçta hepimiz yarým kalmýþlýklarýn bir gün bir tam olacaðýna ya da içimizde biriken kýrýklarýn bir gün birleþip yeniden doðacaðýna inanmadýk mý? Ruhum derincesine bir uçurumun rýhtýnda sallanýrken artýk düþünmek istemedim, artýk üþümek istemedim, içim ve içimdekileri kemiren bu düþünceleri sevmek istemedim. Sevmek limanýma yanaþan ilk gemiyken, gemilerimi deviren ilk fýrtýnayken.. 

Hayat.. Ruhumu içimden çekip koparýrcasýna çiðneyen ulvi satýrlardan ibaret ve hiçliðin rengine boyanmýþ harflerden. Acýya saydam kalemim bu gölgelerde asimile oluyor.. Sýzýmda yetiþen densiz kader çiçekleri, týpký umutlarýmýn celladý, ruhumun çetrefilli bu yolunda solanlar kadar solgun... 

Doðruluktu kaleme döktüklerim, berraktý. Belli bir kalem zamanýndan sonra sualimin ruhumun derincesine bir uçurumun rýhtýnda sallanmasý olduðu kadar dileðim de naif, cansýz bedenimin bir ipte asýlý olarak sallanmasý olacak...