VASÝYET  

Son nefes gelecektir, hep böylece bakmýþým,

Mürüvvetin görmemek, ruhumu yýkar evlat.

Benki  sana  neslimi,   emanet  býrakmýþým,

Bu yüzden evlenmemen, canýmý sýkar evlat.

Bilgiden  geri  durma,  çabala  öðren   çalýþ,

Baþladý doðduðunda, artýk durmuyor yarýþ,

Sözünü   bal    eyleyip,   nefaseti   bul     alýþ,

Ruhunun    insicamý,  miraca    çýkar    evlat.

Bilginin    derinliði,   kuþatsýn   þu cihaný,

Sýnavýn var dünyada, herkesin  imtihaný,

Boþuna heba etme, doðru kullan zamaný,

Sular  bile    bilgiyle ,  yukarý   akar   evlat.

Vatan deyince dimdik, ayakta kalmalýsýn,

Savaþ varsa düþmanla, en önde olmalýsýn,

Bizde vatan þereftir, hep böyle bilmelisin,

Ferasetin düþmanýn, kalbini söker evlat.

Ahlakýn  üzerine,  bir   meþale   yakarak,

Bir nakkaþ edasýyla, sanat gibi bakarak,

Kalbinin     ortasýna,   adaleti   takarak,

Vicdanýn  terazisi, dosdoðru çýkar evlat.

Aydýnlýk    yarýnlara,   yoldaþýn   olur     kader,

Her neyle karþýlaþsan, doðrular olsun rehber,

Merhametin var ise, yanýndadýr  peygamber,

Güzel  söz  kötülüðü,  zemzemle   yýkar  evlat.

Yusuf  ki   kuyulardan,   saraylara  þah   oldu,

Yunus  balýk karnýnda, dünyaya seyyah oldu,

Muhammed  çoban iken, eþsiz  padiþah oldu,

Kim ki  Allah yolunda, hep güzel  bakar evlat.

Tamah etme sakýn ha, þu dünyanýn malýna,

Gönüller     kazanasýn,     ahiretin     yoluna,

Boynunu eðmedikçe, Rabbin zalim kuluna,

Bozuk  maya  kimdeyse,  aslýna  çýkar  evlat.

Ta Âdemden bu yana,  mücadele nefisle,

Bir yarýþ içindeyiz, hem de son hýz nefesle,

Yýrtýlýr gýrtlaðýmýz,  baðýrýrsam bu sesle,

Þeytana kulluk eden, diz üstü çöker evlat.

Âdem Efiloðlu