Mevlana Hz. Tasavvuf Yolunun Ýlâhî Mürþididir. Ve Türk Milletinin Tartýþýlmaz Deðerlerindendir...

Peki, Mesnevi Neden Türkçe Deðil?

Orta Asya’nýn Türkistan ve Horasan bölgelerinde yaþayan halkýn büyük bir kýsmý Türk’tür. Bunlarýn ana dili Türkçe’dir. Bugün dahi, Azerbaycan’dan doðuda Çin Seddi’ne kadar bütün bir Orta Asya’yý içine alan geniþ bölgelerde, hiçbir engelle karþýlaþmadan rahatça Türkçe konuþabilir, Türkçeyi deðiþik lehçeleriyle her yerde kullanýlýrken görebilirsiniz. Bu bölgede Oðuz Türklerinin, XI. Yüzyýlýn baþlarýnda kurduklarý Büyük Selçuklu Devleti, kýsa zamanda geliþip yayýlmýþ. Türk dili de geniþ ve yaygýn Türk topluluklarýnýn dili olarak tarihi seyrini sürdürmüþtür. Büyük Selçuklu Devletinin Horasan, Ýran, Suriye ve Anadolu Selçuklularý adýyla dört kola ayrýlmasýndan sonra da durum deðiþmemiþ. Türkçe, Arap ve Fars dillerinin kuvvetli baskýsý altýnda, varlýðýný geniþ halk yýðýnlarý, aþiret ve boylar arasýnda koruyabilmiþtir.


Türklerin çoðunlukta olduðu ve Parslarýn çok az sýzabildikleri Orta Asya’nýn Türkistan ve Horasan bölgesinin ünlü kültür merkezi Belh þehrinde dünyaya gelen ve pek genç yaþlarýnda Baha Veled’le birlikte Anadolu’ya göçen, yine bir kültür merkezi Konya þehrine yerleþen Mevlâna Celâledin’in ana dili; soyca sopca Türk oluþuyla da þüphesiz Türkçe’dir. Bunun aksini düþünmek, biraz tarihi, tarihin seyrini, Mevlâna’nýn doðduðu bölgenin etnik karakterini bilmemek olur. Ne var ki, Ýslâm dininin etkisi ve Ýslâm halifesinin Ýslâm devletleri üzerindeki manevi nüfusu ile Arapça devlet diline hâkimdir. Resmi yazýþmalar, fermanlar, beratlar, vakfiyeler, kitabeler Arapça ile yazýlmakta medresede Arapça okunulmakta öðretilmektedir. Bunun yanýbaþýnda Farsça, iþlenmiþ bir dil olarak tasavvufa ve edebiyata girmiþ, kültürlü ve entelektüel tabakanýn bilmesi, okumasý, yazmasý gereken bir dil olmuþtur. Mevlâna da daha tahsil çaðýnýn eþiðinde bu iki dille karþýlaþmýþ, babasýndan ve hocalarýndan Arapça ve Farsça’yý öðrenmiþ, bu dillerde yazýlan eserleri okumuþtur. Anadolu’nun Selçuklular eliyle Türkleþmesinden sonra, kalabalýk bir Rum halkýnýn oturduðu bölgelere, aralýksýz Türk akýnlarý olmuþ, Orta Asya’dan getirilen veya Moðol akýnlarýnýn þerrinden kurtulmak için kendi arzularý ile göçen Oðuz Türkleri yer yer Anadolu’ya yerleþmiþ bu aþiretler Anadolu’da köyler, kasabalar kurmuþ, kýsa zamanda yerli halký aralarýnda eritmiþ, Ýslâmlaþtýrmýþ veya onlarý azýnlýk durumuna düþürmüþlerdir. Böyle bir ortamda Mevlâna ana dili olan Türkçe ile Konyalý müritlerine seslenirken, azýnlýklarla da iliþiðini kesmemiþ, Rumcayý öðrenmiþ, hatta Rumca þiirler söylemiþtir.


Evinde, ailesi ve çocuklarýyla, halkla günlük konuþmalarýnda, vaazlarýnda Türkçe konuþan Mevlâna, eserlerini devrinin icabý alarak Farsça, bazýlarýný da Arapça yazmýþ, yazdýrmýþtýr. Mevlana’nýn eserlerindeki Farsçanýn, bir Anadolu Farsçasý olduðu, Mevlâna’nýn bu dili sonradan öðrendiði üzerinde bilginler, zaman zaman durmuþlardýr. Bunlar arasýnda yer yer Türkçe þiirleri. Türkçe beyit ve ibareleri vardýr. Bunlara Divan-ý Kebir ve Mesnevi adlý eserlerinde rastlanýr. Bu konuda Martinovitz, Saleman, Veled Çelebi Ýzbudak, M.Þerafeddin Yaltkaya. Mecdud Mansuroðlu gibi bilginler geniþ araþtýrmalar yapmýþlardýr.


Tarihçi Necip Asým’a göre, Mevlana`nýn Türkçesi, daha çok Kýpçak Türkcesi`ne, Mansuroðlu`na göre de Oðuz lehçesiyle veya onlarýn yakýn þiveleriyle konuþan Türk kabilelerinin þivelerine benzemektedir.
Mevlâna Mesnevi’sinde, “Amaç, armaðan, aþ, götürü, kýþlak, yaylak, konuk, sýnýr, Tanrý, töre, ulak, yasa, yurt” gibi öz Türkçe kelimeleri ustalýkla kullandýðý gibi, Divan-ý Kebîrinde;


Okçulardýr gözleri Hoþ niþandýr kaþlar; Öldürür yüz suvari Kimdir ol Alparslan. Veya "Þems" mahlasý ile bastan baþa Türkçe, 22 beyittik bir gazelinde:
"O! kim gide uzak yola gerek azýk ala bile Almaz ise yolda kala. Ýrmeye hergiz menzile" þeklinde öz Türkçe þiirler söylemiþtir.


Mevlâna bir sanatçý, bir þair, hatta çok kere söylendiði gibi bir filozof deðil, gerçek bir sûfidir. Sonsuz bir âþk ve coþkun bir âþk ve coþkun bir vecdle tasavvuf yolunda ilâhî mürþittir. Fikir ve düþüncelerini öðretmek için çevresinden, günlük olaylardan, okuduðu, kitaplardan, dinlediði hikâyelerden faydalanmýþ, örnekler vermiþ, ele aldýðý konulan, ayet ve hadislere baðlamýþ, Türk Atasözleri ve tabirleriyle bezemiþtir.


O`nun eserlerinde:
”Ateþ olmayan yerde duman tütmez”, “Aðlamayan çocuða meme vermezler”, “Ne ekersen onu biçersin”, “Vakitsiz öten horozun baþýný keserler”, “Zaman sana uymazsa, sen zamana uy”, “Yýkýk köyden haraç alýnmaz”… vs. bugün de atasözlerimiz arasýnda yaþayan, öz be öz yüzlerce Türk atasözü yer yer serpiþtirilmiþtir. Yine eserlerinde, halk tabirleri, Türk gelenekleri, örfleri, inançtan ile ilgili pek çok konulara geniþ yer verilmiþtir. Bütün bunlar incelenmeden, Mevlâna, eserlerini Farsça yazdý diye, onu bu dillerle konuþan milletlere mâl etmek ilmî gerçeklere uymaz yanlýþ olur. Ya da Türk düþmaný gösterecek kadar ileri gitmek hele hiç aðza alýnmayacak iftiralar ki bunlarýn bilinçli yapýlýrsa Allah korusun aðýr vebal alacaðý aþikardýr... Evet, Mevlana bir Allah dostudur. Allah dostlarýna dil uzatmanýn manevi cezasý ise aðýrdýr... Bu konuda hýrsýmýzla deðil aklýmýzla konuþalým...
Mevlâna; Türk Milletinin bütün bir insanlýða yayýlan ölümsüz armaðanýdýr.
Sözlerimizi Mevlana’nýn rubâî’si ile baðlamak istiyorum...


"Yabancý bellemeyin, ben de bu ildenim."
"Sizin ocaðýnýzda kendi ocaðýmý arýyorum"
"Düþman gibi görünüyorsam da düþman deðilim." "Hindu soyuyorsam da. gerçekte aslým Türk’tür benim.."buyurmuþtur..

Mevlana’ya Hz. Allah(c.c) rahmet eylesin. Bizleri de aslýmýza uygun tarihimize yakýþýr bir þekilde millet olarak yeniden diriliþ nasip eylesin... Bir þiirimle saygýlar sunuyorum...


ASALET

Aslýmý sormayýn geldik cennetten,
Havva anam Âdem babam bir de ben.

Ayný balçýk, ayný toprak, ayný ten,
Ruhlar ayný rengârenktir her beden.

Kimi zenci kimi beyaz kisveden,
Layýk görmüþ öyle çizmiþ resmeden.

Kavim kavim halk etmiþtir yaradan,
Yiðitlik takvada asabiyet nereden?

Ayný toprak, ayný vatan, ayný din,
Ayrýlýk gazaptýr!Birlik var eden.

Ömer Ekinci MÝCÝNGÝRT