Ekmeyecektim
güya, dinlendirecektim
Kapatmıştım
aşklara yüreğimi
Yeşermeyecekti hiçbir sevgi
İnanmayacaktı
hiçbir sevdaya
Ama
dayanamadım yaşanmışlıklara
Topladım can
kırıklarını, hüzün tohumlarını
Belki baharda
canlanır umut olur diye
Serptim
ellerimle gönül tarlama
Gözyaşlarım
sağanak oldu
Durmadan
yağdı, sanki mevsiminde yağan yağmur
Yeşermeye
başladı hüzün tohumları
Mevsim de iyi
gitti, afat olmadı…
Hasat mevsimi
geldi, harman zamanı
İnanmıştım
bir kere hasat iyi olacak mutluluk biçeceğim
Kurtulacağım
hüzünlerimden, yüreğimdeki hazanlardan
Şimdi hasat
zamanı
Hüzünlerimi,
hazanlarımı biçtim elimdeki orakla
Yığın yaptım
gönül tarlamın orta yerine
Yükledim kağnıya
götürdüm harmana
Serdim
hepsini harman yerinin ortasına
Çakmak taşı
gibi
Kinimi
nefretimi döven yaptım
Döndüm durdum
hüzün ve hazan yığınlarının üstünde
Tek tek
ayrılmaya başladılar
Sapla saman
gibi
Sonra
toplayıp yığın yaptım hepsini
Savurdum yaba
ile rüzgara karşı
Mutluluğu
alıp götürdü esen rüzgar
Bana yine
kaldı hazan ve hüzün
Hiç
gülmeyecek mi benim bahtım, yüzüm
Mustafa Karaahmetoğlu
20.03.2013