Ey ruhumun hicran damlasý

Kaç zamandýr sessizliðin inhisarýnda seni dinliyorum

Dinmeyen bir gamýn, içini acýtan bir ýstýrabýn izlerini azcimle hissediyorum

Ne vakit bitecek bilmiyorum, hüznün bu kadar kuþatan serencamýnda gözyaþlarýný siliyorum

Þevk umudun tezahürü ve menbaýdýr

Yýlgýn yürekte ve nisyan içinde çýrpýnan bir halin dilinde sarsýlýr

Hevesin peþinde, nefsin tesirinde, ukteleþen cefanýn melalinde dövünme acýtýr

Nasibin ve azmin umuduna koþ, aklýn ve iradenin istikametinde coþ, hak vaktinde aranýr

Sine-i sürurumdan kopan yapraklar var

Her ibreti ve nakþedeniyle içimde birikir ar, yoksa akýl neye yarar

Her zerrede ve kýsmetin kader defterinde vaktini bekleyen hak ve hakikat ülfettir yar

Nazlanmak ve sýzlanmak suskun ve pasif aklýn ve iradenin hakký deðildir, hak inþirah üzere muhakeme edenindir

Deðme felek deðme telime benim diyorum

Ýçimden geldiði nispette kal etmeyi istiyorum, el hak çekiniyorum

Hiçbir nefesi üzmek veya hicrana sevketmek istemiyorum, kýymet atfedenlere hasrediyorum

Sessiz çýðlýðýn idraki ve inkiþafýyla ne kadar acziyet içinde bulunduðumu itiraf eyleyip, çekiliyorum

Mustafa CÝLASUN