Hüzün Çökmüş Gönlüme
Hüzün çökmüş gönlüme
Gönül gel der sevdiğine
Hasret sarmış gözlerimi
Kavuşmak ister sevdiğine
Gönlüm hazan mevsimi gibi sararmış
Kolları hep boş kalmış
Kavuşmak mahşerimi kalmış
Diye sorar o gül yüzü solmuşa
Bekler gözler hazin ve buğulu
Gelsin der o gül kokulu
Kavuşalım der selvi boylum
Yollar hazin, kollar kırık, gelmez o gül kokulu
Sensiz viran olmuş yollar
Gel de bitsin bu çaresiz açılmış kollar
Hasrete, özleme susamış yollar
Gel de iştiyak duyan gönlüm ile sarsın seni bu kollar
Saatler durmuş, ötmez bülbüller
Sensiz kokmaz artık çiçekler
Vuslat için bekler gönüller
Gel de bitsin artık bu hüzünler
Tadı yok sensiz bu mevsimlerin
Zamansız ötüyor gülde bülbüllerim
Soldu resimler, gülmez artık bu gözlerim
Seni seven gelmez artık bekleme ey ağlayan gözlerim.
Anlamaz gönlüm yokluğunu
Nasıl diyeyim öldüğünü
Biçare gezerim sensiz
Kimse çözemez, içimdeki bu kördüğümü,sensizliği
Mehmet Aluç
(
Hüzün Çökmüş Gönlüme başlıklı yazı
kul mehmet tarafından
4/24/2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
