Sanki nefesin son çırpınışları
Kanatlarını açan kuşların, çare adına umutlanan canların
İçine kan oturan hastaların, penceresinden yılgınca bakan bizar
yaşlıların
Kalbini okumak, meramına vakit ayırmak, tebessüm etmesi
için çabalamak ne ulvi ecirdir
Evlatlar yetişip büyüyünce
Bir yuva kurup gönüllerince keyif sürünce, edep ihmal
ediliyor
Bir zamanlar aynı hassasiyeti kendinden esirgemeyen
annesini yardımcı görüyor
Çocuklarının üstüne titredikleri nispette, anne ve babaya
olan hassasiyet her nedense sadece zorunlu hissediliyor
Her insanın ve ailenin özeli vardır
Her kim olursa olsun bu konuda dikkatsiz davranmamalıdır
Her nefesin bir vakit çok zor şartlarda vazifelerinin ifa
ettikleri zaman unutulmamalıdır
Var olan şefkat ve muhabbet usandırmaya götürecek kadar gayri
samimi kullanılmamalıdır
Evlatlar bir müddet sonra artık
Kendi ihtiyaç ve manevi muhtaçlığını gidermek için
çalışarak
Müreffeh bir yaşantının, sefa sürmek için ruhu ve gönlü
ihmal almanın derdinde olmadan
İnsan edep ve hassasiyeti nispetinde erdemli ve vefa
timsali olarak emanete sahip çıkıp, Rabbine kul olma endişesini asla
bırakmamalıdır
Mustafa CİLASUN