Online Üye
Online Ziyaretçi
Düşünüyorum gözlerim kapalı.
Neler geliyor neler geçiyor bir bilseniz aklımdan.
Anıların ve şüphelerin doldurduğu gözlerim kapanıp, kapanıp, açılıyor düşünürken.
Bir karanlık kuyunun içinde gibi hissediyorum kendimi.
Bakıyorum,
Ve bir ışık bile göremiyorum, düştüğüm kuyudan…
Karamsarlıklar doldurmuş içimde,
Yüreğim titriyor…
Korkularım sarmış benliğimi, hatta benim her yerimi..
Aklım karışık, olan bitenlerden,
Uğraşıyorum’ da, bir türlü çıkamıyorum düştüğüm kuyudan..
Ve sonra düşünürken,
Neler, neler gelmiyor’ ki aklıma.
Çocukluğum’ mu, dersin, gençliğim’ mi dersin!
Yoksa memleketimizin, hali’ mi dersin...
Yoksa kaybolmaya başlayan, şu milli değerlerimiz’ mi dersin.
Daha neler, neler geçmiyor ‘ki,
Gözlerim kapalı, düşünürken aklımdan..
Bir kuşku küpü içim...
Korkuyorum !
Yeter deyip çıkmak istiyorum, içine düştüğüm bu kuyudan...
Aklım almıyor olanlara.
Ben bir hiçim şaştıklarıma çare arasam.
Bazen boş ver diyorum, düşünürken kendimce.
Boş ver !
Yıkılsın batsın bu dünya altında kalanın canı çıksın gelsin aklı başına
Ama olmuyor,
Sonunda bir ucu bizlere de dokur diye.
Korkuyorum,
İçinde bulunduğum, çıkılması zor karanlık kuyudan..
30 Nisan 2013
A.Yüksel Şanlı er