Siz hiç otuz küsur kýtadan oluþan marþ okudunuz mu?

Ben daha dün sýcacýk ve tazecik okudum. Bizzat þahitlik ettim.
Onlarca aydýn bilek bir araya gelerek, yürekleri kenetlenmiþ ayný marþý söylediler.
Marþýn konusu “biz olalým” idi, temasý ise “hepimiz” idi . O bizler toplandý hepimiz oldu. Türkü misali ezgileri yurdun bir ucundan diðer ucuna yankýlanýyordu.
Egolar ben’ler bir kenara býrakýlmýþ, hep bir aðýzdan dilleniyordu. Nasýl güzel renkler, nasýl da þahane ahenkler yanyana dizilmiþdi boncuk boncuk .

Aþk olsun biri de gelip davul-zurna çalmadý ya hatrým kaldý inanýn.

Söylemeden geçemem tüm kýtalarý ayrý ayrý kýskandým , hasedimden çatladým ; bu cümleyi niye ben düþünmedim diyerek ( cezalýsýn ilham perim)

Gecenin bir vakti “cümbür cemaat” þiir yazalým fikri aklýma düþdüðünde , baþta ürktüm doðrusu: ya birisi çýkýp “De git iþine be oyun mu oynuyoruz?” derse ne derdim.
“Evet oyun oynuyoruz, mutluluk oyunu hadi ebe sensin” derim diye düþündüm.

Sanýrým edebiyat tarihinde ilk kez otuz yürek günün þiirini birlikte kaleme aldý.

Þahsým adýna, üstadlarýn yanýnda kelam edebilmek muhteþem bir zevk ve keyifdi.

Elele vererek, yürekleri kenetlemek ne muhteþem duyguymuþ tadýna vardým.
Sesime ses katýp þeref veren tüm güzel yürekli gönül insanlarýna teþekkür ediyorum.

Ýyi ki var sýnýz CÜMBÜR CEMAAT, NÝCE PAYLAÞIMLARA GÜMBÜR GÜMBÜR

( Bu arada eminim Zekeriya hocam ailesinin büyüklüðünün farkýndadýr, kaleme aldýðý serinin 10-15 sayfa uzayabileceðinin de:)

SAYGILAR VE SEVGÝLER