Online Üye
Online Ziyaretçi
KARARTMA
Aşkın ışıklarını söndür
Ellerimde ucu yanık mektuplar…
Gözlerim, sayfaları sararmış eski kitaplardan dağılıyor
Düşlerimin her yanı zelzele
Yürek kapılarında ateşler doğurdum
Her çaldığımda yüzüme uğrayan sonbaharla
Kıyısız heyecanların uğrağı oldum sessizce
En çok
En çok sana yapraklar döktü dilim
Sözlerim yataklara düştü
Hastane odalarında geçirdiği her havalede birkaç hece kaybetti
Sana yazdıklarımın anlamının yitik olması ondandı
Satırlar arasında gel-gitti günlerim
Susma konuş…
Yoluna ne şairdim ne de şiir
Karmaşasında bu araya gelmiş cümlelerim
Edebi eksik, yaralı sesler düşürdü hep dudağım
İçimdeki ışığın katlindeydim
Söyle
Cevheri gömük kalbimin, hangi damarından sızdın
Sen bildiğim ince belli kalemin ugruna
Ne vakit kağıtlara döküldün
Şimdi ertelenmemiş sevgiler kıvranıyor, ruhumun sığlarında
Hani yakalasam
Ulu orta, çekincesiz seveceğim seni.
Mayıs 2013
NURGÜL OCAK