Son demlerini yaşıyorum hayatın.
Yaşamak da bir parçasıymış sanatın.
Hayata tutunabilmek, ruhunu temiz tutmak...
Yaşadıklarımız senaryosuymuş bir yazarın.
Delikanlı günlerim hani şimdi nerede?
Kim bilir serseri kalbim yine hangi seferde.
Ömrüm küçük bir rafta tozu kalmış gençliğin,
Bu neyin sancısıdır gönül! geçti pembe günlerin.
Bataklığa saplanmış bir zavallı gibiyim.
Batıyorum hayatın çıkmazına, bir boşlukda gizliyim.
Çaresizce sayarken kayan her yıldızı,
Nereye saklandı o delikanlı dünlerim.
Acı bir kahvenin son köpüğü gibiyim.
Diplerde eriyen şeker ben değil miydim?
Bu aynada gördüğüm gerçekten ben miyim?
Şu mor halkalar celladı gibi geçmişin.
