Bu Gece...
Destûr ile girip dostun köşküne
Selâmı şiire kardım bu
gece.
Dinmesin, hep sürsün ALLAH aşkına
Sohbetin tadına vardım bu gece.
Bir garip
yolcuyken, menzilim ırak
Bir vaha gibiydi vardığım durak
Dostların gönülü ne güzel uğrak
Rütbesiz askerken, mir’dim bu gece.
Ustalar
içinde bilinmez adım
Korkardım ölsem de edilmez yâdım
Duyuldu nihâyet, âhım, feryâdım
Onmaz yaram vardı; sardım bu gece.
Dosttan uzak gönül hasrettir yaza
Hangi yana dönse rastlar ayaza
Donmuştum, dönmüştüm buzulda buza
Isındım, kor oldum; hardım bu gece.
Zenginlik diyerek her müsbet fikir
Hiç kimse
kimseyi görmedi hakir
Kırıldı kalemin zinciri, şükür
Dostlar meclisinde hürdüm bu gece.
Kâh çağlayan
oldum, aşk ile coştum
Kâh gönlüm dar geldi, bendimi aştım
Güllerle bezenmiş bahçeye düştüm
Dize dize şiir ördüm
bu gece...
Mecit AKTÜRK