Online Üye
Online Ziyaretçi
Bu sabah
Eğreti düşlerden
Küskün uyandım
Can evimde eksik bir dokunuşa
Düştü gözlerim
Toprağım bağrım kan/revan
İçimdeki cehennem uyandı
Can alıcı bir bakışa
Kurban ettik her şeyi
Suretine bürünürken sabahın güneşi
Duyguların sarkacında
Utandı kendinden rüzgâr
Ellerin üşüyünce
Kaçırdın parmaklarını
Sanma ki yazmazsan yaşıyor şiirler
Sanma ki yaşıyorum sensiz
Haram sabahların terennümüne
Arsızca düştü yüreğim
Gözlerim sevişirken
Ağlayan bulutla
Bir şemsiye tuttu yan taraftan sensizlik
Ah o yine bildik sızı
Sokak boyu taşlara yazılmış
İsimler takıldı gözlerime
İlanı aşk eden sözcüklerle
Temaşa ettik aşkı
İçimdeki senle kavgalar ettim sessizce
Özleminin cemreleri düştü
Gönlümde dinmeyen ağrılarına
Zaman sarkacında esir ettin
Adına aşk denilen
Karanlığın ışığında
Öl/me gel şimdi
Vuslatı beklerken
El sallarken gidişinde
Rızasız kavuşmalara
Kılıflar giydiriyor sözlerin
Ben her defasında yıkılan virane
Öldürüyor beni kelimelerin
Soruyorum kendime
Ölmez aşkının sözcüsü ilan edip kendimi
Vuslat ne yana düşer sevgili
Köşeyi döndüğümde
Köşedeki dilenci
“Allah rızası için ” dedi
Allah deyince
Kirletti içimdeki seni…
Âdem Efiloğlu
Not: