Ay Tutulunca
Akşam olmak üzere
Güneş birazdan kaybolacak
Yüce dağların ardında kalacak
Hava da kararıp,
Gün ışığının yerini
Alacak lacivert akşamlar
Bu gece dolunay olacakmış
Gün ışığını aratmayacak
Belki ortalık biraz daha sakin
Biraz daha sessiz ve aydınlık olacak!
Tıpkı ruh halim
Ya da hava gibi bir açık bir kapalı
Az önce dolunay vardı
Ay tutulmuş bir anda
Ortalık zifiri karanlık
Ben sustum avaz avaz karanlığa…
Gecenin sessizliğini
Çakalların ulumaları bozuyor
Ama ben korkmuyorum karanlıktan
Bir an gözlerin gelir aklıma
Çakmak çakmak…
O gözlerin var ya!
Ay tutulsa da,
Onlar aydınlatır karanlık gecemi…
Avazım çıktığı nefesim
yettiği kadar bağırdım,
Duyuramadım sesimi...
Ellerim dudaklarımın üzerinde,
Karanlığın sesini bastırdı sesim.
Sen duymadın!
Ben duyuramadım!
Ve gücüm kalmadı, kayboldum, tükendim,
Anlamadın...
İçim yanıp kavrulur
Tekrar karanlığa seslendim
Yankılanıp…
Tekrar bana döndü
Benim kulaklarım çınladı
Sahi…
Sen duymadın mı?
Boşlukta yankılanan sesimi…
Mustafa KARAAHMETOĞLU
(
Ay Tutulunca başlıklı yazı
Mustafa Kara tarafından
18.07.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
