Online Üye
Online Ziyaretçi
EVLADA SİTEM
Sana anne olamadım özür dilerim.
Leylekten aldım seni dokuz ay taşımadım
Ağırlığını hiç hissetmedim.
Çok akıllı bir bebektin beni üzmedin.
Yaşadığım acıları mı bildin?
Şöyle bir baktım da maziye;
Yaşıtların hep imrenirdi sana haliyle
Gökyüzünden böyle düştün herhalde!
Var mı? Demedim yokluk çektirmedim
İstemeden verdim, yüzünü güldüremedim
Kederimle kavrulup sana belli etmedim
Onurunu düşünüp başını yere eğmedim.
Üvey baba eline mi verdim?
Dertlerini dinledim, üzerine titredim.
Hiç şikayet etmedim seni memnun edemedim
Bencillik mi? Dedin; haklısın yiyip içip gezmedim.
Sen; yuva kur mutlu ol diye bir ömür feda ettim.
Bağ verdim üzümünü istemedim.
Şimdi sıra ben de dedim.
Kalan ömrüm kadar nefes almak istedim.
Ağlamamı sindirdin gülmemi çekemedin
Sevdiğini bildim fakat dile getirmedin.
Acı sözlere gelince bir çırpıda söyledin.
Bu kadarını da hak etmedim.
Nasıl sevmediysem seni?
Adını zikrederken döküldü ciğerlerim.
Anne nasıl olunurdu fazlasını bilemedim.
Ozanın dediği gibi ‘’sana küsmedim oğlum sadece KAHRETTİM’’…