Online Üye
Online Ziyaretçi
Gökyüzü kuşatılmış yeryüzünün ardından
.
Öyle ki ; gökkuşağı hep gri
Ve kuşlar menzilinden habersiz uçmakta
Gemileri yakanlar küllerini avuçlarken
Kelepir yeminleri püskürten ağızlar
Açtıkları yaraların keffaretini ödemekte
Beyazın siyahı kıskandığı bir cümbüşte
Asıl dururken gölge kutsanıyor
Bir harf ile başlıyor yangınlar
Her kelime sayısız bir anlam yükleniyor
Ve nabzı yavaşlıyor dar’ul acayip dünyanın
Kıyılara vururken sloganlar
Karanlık aydınlığa gebe kalıyor
Harsız ateşler son demini yaşarken
Daha bir çözülüyor gömleklerin düğmeleri
Soyunur insanlar ölüler gibi bütün korkularından
Ve perdesi açılıyor derinlerin
.
.
.
.
.