Vefa; Uzun topuklu kırmızı ayakkabının silüetinde tutsak kaldı çocuk... İnsanlık davasında zaman aşımına uğradı... Bozkır coğrafyaların ceplerine tıkıştırıldı, mevsimlik emeklerin umut misketleri...
Kaç çocuk elleri çamurlandı.. Kaç çocuğun dizlerinde hala sızılar acı... Bulutsuzluk özlemi çeken kocaman gözlerde, Yağmurların yanlızlığını yaşar kaç çocuk...
Sokak köşelerinde volta atar sıcak simit kokuları, Güneşin sökülmüş elbiselerine işler kuru nefesler... Henüz ömrün baharında gencecik bedenler, Yapay ışıkların sahte mutluluklarını kusar lavabolara..
Anason kokularına karışır vefasızlığın hikayeleri... Pislik çukurunda iki tatlı söze pazarlanır namuslar... Gülün goncasına dokunur kirli elleri dünyanın, Ekinlerin başakları eğer başını sarı sıcağa, Toprağa değmeden kalkan ellere nispet...
Evrimin maymun çoçukları güce satar kalemini... İştahı kabarır günahların, Günlük gazetelerin son sayfalarında...
Vefa sokak lambasını tavaf eden kelebeğin kanatlarında saklanır çocuk... Bir gecelik vefa düşer kaldırımlardan sabaha, Dövülür süpürgelerle atılır çöp konteynerlerine...
Dünya vefasız İnsan vefasız Zaman vefasız Yürek vefasız
Yeni cümleler kurmaya çalışırken, Sarılıp naylon oyuncaklara; benim benim diyen sen, Sende vefasızsın çocuk... Sende vefasız...
( Çocuk... başlıklı yazı kendinol tarafından 31.08.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
