• Çocukken mutluyduk


    Çocukluğum geliverdi gözlerime yeniden
    Okul defterlerimizi çimento kâğıdıyla kaplar dık dayansın diye
    Kendi oyuncağımızı kendimiz yapardık...
    Bazen karpuz kabuğu olurdu kağnı arabamız
    Bir zeytini iki kez ısırırdık bereketli yoksul sofrasında
    Tandırda pişen ekmek kabarıp kese gibi olunca, babamızın parası olacaktı yarınlarda
    Hayaldi ama mutluyduk…


    Hey gidi günler hey!
    Yeni yeni terlemişti bıyıklarım
    Öyle diyordu görenler
    Limon suyuyla yatırır, ayırırdım saçlarımı ortadan
    Hem modaydı kulakları kapatan saçlar
    Çok mutluydum sokakta yürürken
    Bana bakan gözlerde ki tebessümden
    Çünkü mahallede okuyup öğretmen olacak bir ben vardım


    Uzaktan bakardım mahallenin en zengini
    Bakkal Hasan amcanın
    Yanakları nar kırmızısı kızına
    Dağın tavşandan yoktu haberi ama
    İsimlerimizin baş harflerini kazımıştım kalbin içine
    Ucu bucağı olmayan zerdali bahçesinde ki ağacın gövdesine


    Ufak tefekti babam
    Lâkin
    Dağ gibi görünürdü gözüme
    Helâl lokmalarıyla büyüdük yedi kardeş
    Kışın zemherisinde bile
    Bahar umudunu taşıdı yüreklerimiz


    Ya şimdi;
    Kuş sütü eksik sofralarımızda
    Üst baş o biçim fiyakalı
    Ya huzur
    Ya mutluluk
    Kim bilir?
    Belki de koyu bir çınarın gölgesinde uyuya kalmıştır İnsanlık…

  • ( Mutluyduk Çocukken başlıklı yazı Ahmet Moran tarafından 9/17/2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
    Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.