Seni kızıl çölünün gündüzlerin de
Kutupların hainlikle buluşan şimaran
Gecelerinde arıyorum eski mum bitmiş yazık Bin yetimin teni yanık sen hala orada mısın Rüzgar mı yönünü şaşırmış güneş mi doğmayı Unutmuş gölgeler serinletmiyor güneş neden Isıtmıyor artık toprak kokusunu yitirmiş Ağaçlar ağlıyor sanki
Alışık değilim ilk bakışta yok olmaya
Güller neden dönmüyor gerçek tenine
Binlerce kez hıçkırık alıyor avazım çıktığı Kadar bağırıyorum sokak ortasında uykuya Teslim evlatlarım uyanıyor feryadını Bilmekteyim yokluğunu küçük hisselerle Süslemekteyim
Ellerimi kaldırıp semaya yalvarıyorum
Burası istanbul mu her önüme gelene Soruyorum yedi tepede misin yoksa yedi Bölgede mi yedi iklimi mi yoksa yedi kıtada da Mısın hiçbir şey bilmiyorum bildiğim o dur ki Allah kahretsin söylemeliyim seni sevdiğimi biliyorum seni ölürcesine sevdiğimi biliyorum İşte bunu bildiğim için yıllardır can çekiyorum
İbrahim KANDAMAR1
2.08.2006