Yalnız değilsin, bulutlar üstünden akar
Karanlık yalnızlığın kendisidir
Sular berrak güneş sarı
Sabrın ne rengi ne de sonu var
Susma haykır sende
Susma usta!
Sen ödün verme ahde vefadan
Mertliği bozanı görür yaradan
Doğrudan şaşma, borçsuz göç bu dünyadan
Elbet vuslata erecektir seven yürekler
Çırılçıplak olsa de gerçekler
Susma usta!
Susma sustukça sıra sana da gelir,
İzin verme asla.
Uykusuzluk figan nedir bilme
Karanlığın sonu aydınlıktır iyi dinle
Kar eridikçe söndürecektir yangını
Hoşgörü ile bak, unutma insanlığını
Merhem et yaralarına sevdanı
Umursama hiç canını acıtanı…
Susma usta!
Uzat ellerini ellerime tutayım
Bakan göz isyanda olsa da , gönül gözü görür
Doğrudur yüreğim taş gibidir
İsteseler de yıkamazlar yürekteki limanı
Hayatı bırak, yaşamaya bak her an
İçindeki çocuğu dışarı çıkart bir an
Bırak koşsun özgürce kırlara,
Sonra gelsin oyun oynadığı sokaklara
Aşk mı dedin?
Bekle köşe başlarında
Belki görürsün usta…
İnsanoğlu bu.
Şaşar da beşer de
Hepimizin bir derdi var kapalı yürekte
Her mevsimin güzellikleri ayrı dillerde
Diken olmasaydı, gül, gül olur muydu?
Özlemi, hasreti çek içine yanmasın
Özlediğin kadar büyür sevdan içinde
Umutlarını biriktir,
Umut etmek de güzeldir
Bekle…
Ne de olsa kışın sonu bahardır…
Sevdalıysan ne önemi var uzaklıkların
Mavi, laciverte yakışır sezgileri güçlendirir
Düşünme karar vermeyi kolaylaştırır
Sustun madem!
Aç kulaklarını iyi dinle
Hayatına yeni yaşamlar katamazsın
Ama
Yaşamına yeni hayatlar katarsın,
Mutluluk dileklerimle
Susma Usta…
Mustafa KARAAHMETOĞLU
