Online Üye
Online Ziyaretçi
Meskendir kalbi aşka; tebessüm eder yüzü
Hiç kimseyi kendinden; itmez gönül adamı.
Heybesinde gül vardır, dilinde tatlı sözü
Selam vermeden geçip, gitmez gönül adamı.
Karışmaz, sonu gelmez, anlamsız kavgalara
Derine tohum eker, aldırmaz kargalara
Tez yıkılmaz, direnir, sert esen dalgalara
Deryâyı salla geçer; batmaz gönül adamı.
Gelmese de kimi gün biraraya yakası
Küs durur para ile; yoktur hiç alakası.
Nuh gemisi gibidir geniş gönül takası
Kırsalar da asla kin; tutmaz gönül adamı.
El uzatmaz ağaca; dal kuru bir dal ise
Oturmaz meclislere, dilden düşen kal ise
Âkıbeti düşünür, tasma takar nefise
Bal olsa, haram ise; tatmaz gönül adamı.
Tüketse de ömrünü melanet çarşısında
Asla başı eğilmez haksızlık karşısında.
Yollar selâma durur hedefe koşusunda
Öldürseler, dostunu; satmaz gönül adamı.
Mahsulü diken ise gönül arazisinin
Faydası yok kimseye şöhretli mazisinin.
Ayarı tam olmalı akıl terazisinin
Yanlışı doğrulara; katmaz gönül adamı.
Rîyâdan uzak yaşar, yoktur üç beş maskesi
Dayanmaz tövbesine hata, günah lekesi
Saman alevi gibi, üff de, söner öfkesi
Surat asmaz, kaşını; çatmaz gönül adamı.
Ölçüsü Kitabıdır, Sünnet-i Seniyyedir
Bilir ki her bir nimet, Rabbinden hediyedir
İmân ile son nefes, tek hedefi, gâyedir
Seherde secdededir; yatmaz gönül adamı.
Mecit AKTÜRK