Adam/ın

Koca koskoca bir alem içinde Bir zerre iken bulmuştum seni Üşüyordu yüreğin Zamana tutunmuş bir rüzgar gibiydin Öylesine hırçın ve öylesine narin Saçlarında kirlenmiş yağmurların şakayışları Tel tel hasret türküleri yakıyordu toz pembe düşleri Ellerinde, dizlerinde dövülmüş ümitlerin yanık izleri Gözlerinde ne kadar ham başakların asiliği olsada Yüzün günebakan çiçekleri kadar vefalıydı aşk'a Tuttum ellerinden dudaklarında gül tutuştu Güneş gün orucu tuttu hicabından Yüreğime tutulmuş bir rüzgar gibiydin Ruhuna iliştirdiğim merhabalara tutunan Bizi ayakta tutan varlık sebebi olan tek bir canla Koca bir ömrü sırtlamaya hazırım omuzlarıma Senin için yüreğime bir tabela astım ''Yalnızlığımı avutacak yar bulundu!''

Ey kalbimi avuçlarında taşıyan kadın ! Ya yüreğin masal ülkesinin masmavi başkenti olacak Ya da soğuk suların teninde ılıklaştığı merhamet membaı İçim sıkıla sıkıla ezile-büzüle senin sevdana sur olmadım mı? Geçmedim mi olan şeylerin olmayacağı herşeyden

Verem eden şiirlere kazıdım adını mısra mısra Tanınmayan gözlerime sürdüm hayalini Seninle hayat buldu gördüklerim Yürürken yeşilçamın klasiklerini sahneledim hep ikimizin hayal evinde Ben seni göğün bulutsu sancıları gibi, gözlerimden akan damla damla yaşta sevdim Denizinde yüzen bir yürektim ben Şimdilerde dalgalarınla kıyıya vuran Ben seni bir ala ceylanın avcı tutsağına düşmüş bakışlarındaki acziyetinde sevdim Beton direğin yanında betonlaşmış dünyaya nispet yapar gibi ışıl ışıl aşk saçan kadındın benim dünyamda Yeşil elbiseli cennet kokan kadın ''Ben seni çok sevdim kadın!'' dedi ve sustu yüreğim...

Kadın/ı

Sen fatihada her ayet sonunda durduğumda Dört elif miktarı aldığım nefesteki cömertliktin İtibar edilen sözün ardında duran şereftin

Ve gülüşleri yüzüne ve gözüne fazlaca yakışan adam ! Gidişlerin istikametinde gözlerimi diktiğim en son durak Sağ işaret parmağımı ayağa kaldırıp ''işte aşkına şehadet ettiğim adam!'' dediğimdin Labirentinde kaybolduğumda dünyanın Karşılardan yaktığı ışıkla bana yolumu gösteren neferdin Çöle düştüğümde adını sayıklarken, biriktirdiğim kum tanelerimin ismiydin Kara çarşafla üstü örtülen gözlerimin, peçeler ardına gizlenen bakışlarıydın

Ey ''Açmasaydın yanmazdım'' dediğim sözlerin sahibi adam ! Her ''Seviyor musun?'' dediğinde Saplanan hançeri tutan ellerdin

Ey ümitsiz hayatıma onur mührünü vuran adam ! Martın on sekizini itina ile deviren bedenimin Can taşıyışının sevdiği kaderdin Keşkeleri almazken dilime, Çaldığın kalbimin çeldiği aklının saçına düşen beyazdın Güneşi görmeyen çocukluğumun beyaz kağıt köşelerine çizdiği güneştin, ışıltısını ruhuma bahşeden ve her ağlayışımda gözlerimden akanlara sebeptin Tüm itiraflara rağmen, derince bakıp da sis çöken gözlerimin koyu rengiydin söyle söyle de Halâ toprağı sevdiğimin kanıtı olan vücut rengimin beyaza dönüşünü izle Kaskatı kesilişimi izle Yalansa söyle Söyle de Ya mühürle gireyim kalbine Ya da kefensiz toprağa ''Ben seni daha çok sevdim.'' dedi ve sustu yüreğim...


zєץиєp є¢є єяєи / мυнαяяєм кüçüк

( Adamın Kadını başlıklı yazı Zeynn tarafından 21.11.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.