Uzayýp giderken soðuðunda karanlýk gece,
Ýnceden sesi gelir musikinin hece hece...

Sesi midir o eskilerin kulaðýma gelen

Bir bardak kahve oldu derdime yaren.

Rüyalar bile deðiþti, uzaklara yolum düþtü

Sessizlik adým oldu; hüznün duvarlara üþüþtü.

Iþýklarý vuruyor gözlerime penceremden,

Bir kahin dönüyor uzak seferlerden.

Bir boþluk ki içimde, sevginin yerine geçti;

Susuz kalan garip kalbim, bilmez ki acý içti.

Bütün bunlar ne kadar, ne zamana kadar;

Uðraþsan eðer ömürden ömür artar.

Uzar gider karanlýkta, bakarken aydýnlýkta,

Sesin çýðlýk olur, sessizliðin uzak ufuklarda...