Ayıralım yollarımızı.
Sen yalan ol.
Ben gerçek.
Herkes kansın sana.
Ben gibi.
Herkes gitsin benden.
Sen gibi.
Sonra karşılaşalım bir davada.
Kimi seni söylesin,
Kimi beni.
Kim kaybederse.
Terk etsin bu şiiri.
Ayıralım yollarımızı.
Zaten...
Aynı yolda yürümeyi bile başaramadık.
Nerde taş var.
Aldık yolumuza saçtık.
Birde üstüne.
Birbirimize fırlattık.
Suçlu kim mi ?
Sen değilsin.
Ben değilim.
Biz'iz...
Biz hiç olmamalıydık.
Mutluluğa,
En baştan açmamalıydık kapıyı.
Kapımızı çaldığında,
Evde yokuz demeliydik.
Biz ona aldandık.
Bir gün gideceğini hesaba katamadık.
Yanıldık.
Yandık.
Ayıralım yollarımızı.
İki ayrı kelime olalım.
Sen elveda ol.
Ben merhaba.
Sen gideni uğurla,
Ben geleni.
Soran olursa,tanımıyoruz birbirimizi.
Ayıralım yollarımızı...
Sen sağ ben selamet.
En kalabalık şehirlere,
En yoksul şiirlere gidelim.
Daha kolay olur.
Karşılaşmayız hiç bir şiirde,
Tanımayız kalabalıkta biz'i.
Bakarsın,
Unuturuz seni,beni.
Hiç olmamış gibi.
-B. Çetin