Uğraşman benimle gereksiz yere
Ben sözümü asla gevmem arkadaş
Emeğim karışır şu akan tere
Gereksiz kimseyi övmem arkadaş
Onurla yaşadım geçen yılları
Hep değerli bildim bütün kulları
Ama susmaz asla bazen dilleri
Ben dostluktan pirim sağmam arkadaş
Edeple yaklaştım edep diyene
Buğz ettim hakları zevkle yiyene
Doğrudan şaşarak ona uyana
Acırım sadece dövmem arkadaş
Tevazu ederim hep bana katık
Ne olur bu şiir olmasın atık
Dilim kınar beni sözlerim batık
Öyle olur olmaz sövmem arkadaş
Düşene tekme mi ! asla atamam
Kesilse de başım adam satamam
Ağzımdan çıkanı bilin yutamam
Yapmacık tavırla yağmam arkadaş
Âdemoğlu garip yolu hiçliktir
Aranır yıllarca derdi açlıktır
Bu açlık aşkadır yolu güçlüktür
Rab’bı sevmeyeni sevmem arkadaş
Âdem Efiloğlu