Şair
Yirmi dokuz harfi tek tek sıraya
Dizerek, kalemle ezendir şair.
Noktayı, virgülü koyar araya
Gözünden mürekkep süzendir şair.
“E” de bükülürken kıvrılır “S” de
“B” de gözlük takar, şişiyor “D”
de
Şiirle kendini eder ifade
Uykuyu, düzeni bozandır şair
“Ğ” de yumuşarken “Ç” de
sertleşir
Harfler ile konuşarak dertleşir
Anlı açık, dik yaşayıp mertleşir
İlim deryasında yüzendir şair
“O” da yuvarlanır “V” de yarılır
Gece kalkar kalemine sarılır
Saydamdır yüreği hemen kırılır
Edebi hayata düzendir şair.
“Ö” de noktalanır “C” de kıvrılır
Sözün ateşinde yanıp kavrulur
“L” de köşe alır “J” de savrulur
Bozuk her düzene kızandır şair.
“I” da düzlenirken şapkası “İ” de
Yazarak doyuyor şairde mide
Evlat gibi olur emek git gide
Gönül harmanında tozandır şair.
“R” de ayaklanır “P” tek gözlüğü
Karıştırır bakar her gün sözlüğü
Ne bir hakkı vardır nede özlüğü
Hicivle haksızı üzendir şair.
“Y” de kuyruk alır “Ş” de şaşırır
Sevdasını yüce dağdan aşırır
Yüreğinden damlaları düşürür
Gönülden gönüle gezendir şair.
En ufak noktada, ünlemde başka
Beyaz bir sayfaya, yeni bir aşka
Getirir konudur cananı köşke
Yârin mevsiminde hazandır şair.
“M” de “N” de düzen verir yazıya
Son harf “Z” de gem’i alır azıya
Yufka gibi lafı sarar bazıya
Şom ağızları hep büzendir şair
Bekir’im, “K”lara bak dirsek
gerendir
Sevinçle hüznünü aşka örendir
Boşa değil görmeyeni görendir
Kantar tartmaz aşka mizandır
şair.
Bekir Akbulut
24.08.2012