Bir Kadının Ezgisi
Zamansız yolculardı,valideyle pederim.
Onları kaybedeli,bitmedi hiç kederim.
İsyankar kul değilim, dertlere sabrederim.
Umarım doğacaktır,bir gün güneş gönlüme.
Şiire gönül vermiş, gerçek Allah dostuyum.
Sanatsız soluyamam,sanattır çizgim yolum.
Göbek adım hoşgörü,anlayışlı bir kulum.
Umarım doğacaktır, bir gün güneş gönlüme.
Yalnızlık sana mahsus,Rabbim kurban olduğum.
Arayıp sormaz oldu,gözüm iki çocuğum.
Kimse umursamıyor, günden güne solduğum.
Umarım doğacaktır,bir gün güneş gönlüme.
Ne çoluk var ne çocuk, ne de tüten bir ocak.
Bulunur mu bilemem,açılacak bir kucak.
Şiir dostu birisi,bana yar olur ancak.
Umarım doğacaktır, bir gün güneş gönlüme
Geçmesin mi benim de, birilerine nazım.
Dul kadın ezgisini, çaldı yıllardır sazım
Ruh eşim gelse artık, değişse alın yazım
Umarım doğacaktır, bir gün güneş gönlüme
Nilüfer DURSUN /ANKARA
(
Bir Kadının Ezgisi başlıklı yazı
Nilüfer Dursun tarafından
11.10.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
