Yaşamaya Böylesi Hayat Utanıyorum
yaşamaya böylesi hayata utanıyorum
ne saygı,ne sevgi,ne dost,kardeş,ne aile,
ne akraba,nede insanlık kaldı
ne yazımız,ne kışımız
nede dört mevsimiz kaldı
dünyayı zehirlediler
eskisi gibi dünyanın havanın temizliği kalmadı
yediğimiz yemeklere zehir attılar
ekmeğimize aşımıza göz diktiler
ayrılık hastasına düşürdüler
ne sevdiler.nede sevdirdiler
iki yaş,iki çeşme bıraktılar
gelen yedi,giden yedi,
dünyanın sefasını
gençlik,yaşam huzur yaşam bırakmadılar
kim geldise ağada,paşada benim deyip
soyup soğana çevirdiler
adelet,hüküm,fedakarlık bırakmadılar
feleğin baltasında kafamızı kestiler
topraksız,havasız,tatsız,tuzsuz,
zindan dolu bir dünya bıraktılar bize
yoksulun,zenginin aynı yere gireceği
mezar,mezar taşı,toprak,tabut,
kefen bile bırakmadılar döktüler,yaktılar
gelde yaşa,gelde hürriyetine sahip çık
(
Yaşamaya Böylesi Hayat Utanıyorum başlıklı yazı
zaza mahsun tarafından
12.03.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.