Milletimin
vay haline; ülkem harbe alan olmuş
Kalbim korda...lime...lime; umutlarım talan olmuş.
Kan damlıyor, gör, lehçeme, derdim sığmaz dilekçeme
Hazan girmiş gül bahçeme; boyun bükmüş, solan olmuş.
Hayal kurdum nakış nakış, yaz beklerken revâ mı kış?
Eden etsin, etmem alkış; dünkü Âlim "bölen" olmuş.
Hüzün çökmüş her haneye, kalpler dönmüş virâneye,
Bakıp yediği naneye, uzaklardan "GÜLEN" olmuş.
"Sus!" demeyin, durmam sakin, bu ne garez, ne bitmez kin
Hasat günü yandı ekin, düşmanlara şölen olmuş.
Gözden akan öfke seli, gönül buruk, kırık teli
Meziyetin mükemmeli, bühtân ile yalan olmuş.
Davası Hakk sandıklarım, sitayişle andıklarım,
Heyhât! Kolay kandıklarım; zehir kusan yılan olmuş.
Uzun sürdü bu kez matem, nasıl etmem kahır, sitem
Kelâmın en hası bu dem; "alçak", "hâin", "ulan"
olmuş.
"Barış geldi, şükür" derken, meltem esmiş, serinlerken,
Şuâları gülümserken, güneşimi çalan olmuş.
Dil âyarsız; hep "şer" diyor, Kur'an; etme! "Mahşer! "
diyor,
Şeytan mesut; "boşver" diyor; "nasıl olsa olan olmuş! "
Küsmüş dünyanın ar'lısı, bîzâr gezer
efkârlısı
Bu devirin en kârlısı, düne kadar ölen olmuş.
Beşer şaşırmış menzili, çağrın gelsin İsrâfil'i
Her sokağın en cahili, doğru yolu bilen olmuş!
Pusulalar kırık, bozuk, gıybet olmuş kula azık
İnsan hicap duyar! Yazık, "imtihan"da kalan olmuş.
Mecit
Aktürk
